श्रावण आल्यावर
******:***
श्रावण आल्यावर मी
पुन्हा शिवालयी जातो
पायरीवर त्या उगाच
उगा बसून राहतो
ती येणार नसतेच
बेल फुले वाहायला
तिरपा कटाक्ष धुंद
दैवी कुणास द्यायला
तीच घंटा खणाणते
नि गाभारा दणाणतो
बं बं भोले बंबं जय
टाळ्या नाद घुमतो
तेच चाक तेच चित्र
पट पुढे सरकतो
तसाच तयात मी ही
परी तोच तो नसतो
हसतो मग उठतो
येतो बाप्पास म्हणतो
वाहिल्या विना पडली
पत्री पथात पाहतो
विस्कटल्या त्या पानांना
सहज हातात घेतो
नि सांगतो प्रत्येकास
का कधी देव भेटतो
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा