मन
मन म्हणून रे काही
असे नसते मुळात
एक बुडाडा पाण्यात
येतो जातो रे क्षणात
मन विचाराचा कण
भले मोठे वाळवंट
नसे अंतपार त्यास
खेळ मांडला शून्यात
मन मारता न मरे
मन कोंडता न कोंडे
मन जिंकले म्हणती
ते तो खचित थापडे
मन शोधता शोधता
मन कासावीस होते
येते उसळून वर
नवे विश्व घडविते
मन चांगले वाईट
मन दयाळू कठोर
रंग काचेचेच सारे
आत प्रकाश अपार
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा