स्वप्न दुनियेची
जातात उडून
हाती आल्यावीण
काळ ओघी ||
कधी आकाशाचे
कधी या मातीचे
परंतु अभ्राचे
गाव सारे ||
अडके आकडा
जणू काळजात
दुखाचा संघात
तैसा असे ||
कोण तो दयाळू
मांडे ऐसा डाव
शोधुनिया ठाव
लागेचिना ||
जीवा फरफट
मोह सापळ्यात
व्यथेचे गणित
सुटेचिना ||
नको दिगंबरा
जपणे ठेवणे
भुली या पडणे
गोरीयाच्या ||
सरो साचलेले
गाठी मारलेले
जीवा बांधियले
रज्जू दत्ता ||
डॉ.विक्रांत
प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा