जाळे प्रतीक्षा
मनात
वर्ष जातात उदास
शीळ गोठली ओठात
साद घालता कुणास
भेटीगाठीत इथल्या
व्यथा होत्याच ठरल्या
क्षणी उघड्या
पडल्या
का रे खुणा मनातल्या
सुखे जाळणारी व्यथा
कधी भेटते कुणास
हर्ष जळूनी कोवळा
जन्म होतोच भकास
हास्य मुखवटे जुने
तरी मिरविणे जनी
कुणा पडतो फरक
लाखो गेलेत मरुनी
तडजोडीत कालच्या
दिन आजचा बुडाला
प्रश्न प्रकाश वाटेचा
पोटी रातीच्या दडला
जन्म मरण चरक
क्षण क्षण घे पिळून
आस आतली कोरडी
तुट तुटते पिंजून
आता होवु दे रे अंत
अश्या निरर्थ खेळाचा
शून्यी पहुडून मन
मिटो प्रश्न अस्तित्वाचा
डॉ.विक्रांत
प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा