बुधवार, २७ जुलै, २०१६

मरेस्तोवर




मातीच्या देहाला
जपावे किती
मातीस मिळणे
मातीला अंती
चार पाच सहा
दशके जीणे
इथले गणित
सदैव उणे
आधिव्याधी कधी
प्रारब्ध आड
वाढते आणिक
मरते झाड
जग रे माणसा
मरेस्तोवर
नाव गाव टिंब
नसे नंतर
विक्रांत सोड रे
व्यर्थ पसारा
आता तरी आत
फिर माघारा

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in/



कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

बाबा

प्रिय बाबासाहेब  *********** कृतज्ञतेच्या किनाऱ्यावर येवुन  तुम्हाला करतो आहे मी अभिवादन  कुठलाही रंग कुठलाही झेंडा  हातात घेतल्...