माझ्या मनीच्या आकाशी
रंग सोनेरी
कुसुंबी
चंद्र पुनवेचा
सदा
धुंद केशरी
गुलाबी
मेघ सुखाचे कोवळे
छंदी नाचतात वारे
स्वप्न अतृप्त
सुंदर
झगमगतात तारे
मोह सहज सजले
दव टिपती इवले
धुके अस्तित्वाचे
गूढ
घेते लपेटून ओले
कधी दाटते गडद
आर्द्र सर्द
भरलेले
देण्या उत्सुक
अपार
प्रेम दयेने भरले
कधी निरभ्र उरतो
शून्य जगण्याचा ठसा
निळा असून दिसतो
दृष्टी भ्रमाचा
आरसा
नाद उमटे ओंकार
सूर्य किरणी
कोंडला
कळे दत्त असे दत्त
कणाकणात भरला
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा