जगविले दत्ता

जगविले दत्ता मज तुचि आजवर  

पोटास दिली रोजला भाकर    

फिरविले उगा चार रानोमाळ  

जणू आठवाया तुजला प्रेमळ  

ती ही तुझीच अपार करुणा  

आता कळो ये माझिया मना  

अजुनीही जगेल मी इथे तसा   

परंतु प्रभू तुम्ही ह्रदयी वसा  

असेल तोवर सुखे मी वाहीन   

भार पाठीवर न त्रास सांगेन  

मरणी पडणे घडो येई तेव्हा

दिसे मृत्युघर पसारा अवघा  

माझिया मनी शांत आणी स्थिर  

जळो स्मृती दीप तव प्रभूवर   

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in/