काच तडकली न ये सांधून
जरी ठेवली कुणी जुळवून
विभक्तपण ते दिसते उठून
विद्रूप भेसूर प्रकाश फाटून
कसे कुठवर रेटू जगणे
व्यवहारातील खोटे हसणे
आता घडावे हरवून जाणे
तमी नकोच्या मिटून पडणे
कुणा कुणाही कळल्यावाचुन
डाव मोडला घ्यावा आवरुन
हळवी फुंकर काळ ओठांतून
येवून जावी प्रकाश घेवून
पेशी पेशी अवनत होवून
लाही लाही उरात विरून
बंध तुटावे सूटल्यावाचून
क्षण तो एक,मग अंधारून
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा