शब्द सांडून सारे मी उभा आहे कधीचा
मागून मिळेना मज स्पर्श त्या पोकळीचा
हे गाणं विझलेले अन हे भान थिजलेले
व्याकूळ नीरवता तळ क्षुब्ध काळजाचा
कोमेजला देह कधी हे कळलेच नाही
सुटल्या पाकळ्या परी गंध तोच कालचा
दिसे सत्य उजेडी का विपर्यास हा त्याचा
लपुनी सावलीत स्पर्श छळे काळोखाचा
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा