सखे कसे सांग
तुला प्रेम हे कळलेच नाही
वाटेवर पडलेले
फुल मुळी दिसलेच नाही
जरी होते कुणाचे
ते पथावरी सांडलेले
खोचलेले स्वप्न
त्याचे कधी पुरे झालेच नाही
फार काही नव्हते
गं त्याचे इवले मागणे
क्षणभर तू हाती
घ्यावे पण ते घडलेच नाही
गंध तुझ्या
श्वासातला भाव अन डोळ्यातला
जन्माचे प्रेय त्याला
पण कधी भेटलेच नाही
उगवणारा सूर्य कोवळा
त्याचा नसेल कदाचित
ओघळला जन्म उगाच
अन हसू फुललेच नाही
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा