बुधवार, २७ फेब्रुवारी, २०१३

विदेही प्रीत


प्रवासात दूरच्या त्या
बाजूस होती माझ्या तू
स्पर्श सारे तुझे मग
देही माझ्या आले उतू ;

म्हटलो तुला रस्ता हा
नच संपवा कधीही 
हसली नुसतीच तू
नच समजुनी काही ;

थरथरत हिवाने
मजला बिलगलीस
सहज किती माझ्या
देहात वीज झालीस ;

मुक्त केस तुझे होते
भोवती गंध भारले
यौवनाचा वृक्ष देही
पान पान थरारले ;

तुला परी त्याची मुळी
जाणीव नव्हती काही
तुझी अबोध भावना
मग आली माझ्या देही ;

शुभ्र चंद्र पौर्णीमेचा
रिक्त सारे आभाळही
विसरुनी वादळास
प्रीत ही झाली विदेही  ;

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

लोभ

लोभ ****** फुटली उकळी  गाणे आले गळा  प्रेमे उजळला  गाभारा हा ॥ १ शब्द सुमनांनी  भरले ताटवे भ्रमराचे थवे  भावरूपी ॥ २ पसरला धूप  ...