गाडी धडाडत होती
रात्र वाढत होती
त्या समोरील बर्थवर
ती ही जागीच होती
लाकडी बर्थचा तो तर
होता बहाणाच खरतर
झोप कशी लागणार मज
असता ती अशी समोर
एका दिवसाची ओळख
मनास या व्यापून होती
उगाच बोललो काहीबाही
मनी प्रीत उमलत होती
काय बोललो अन मी किती
याची नसे जरी आज स्मृती
पण ती रात्र अद्भुत अशी की
माझ्या देही झिनझिन होती
वदलो मी न राहवून तिला
डोळे तुझे सुंदर दिसती
मनास माझ्या जणू की मी
ठेवले होते शब्दावरती
भाव माझे येताच कळून
काही क्षण थबकून हसून
दिधले उत्तर तिने काही
धीर माझा थोडा वाढवून
त्या तिच्या मधुर हसण्याने
जीवन आले असे फुलून
सारी रात्र होती धडधड
सारी रात्र केवळ स्वप्न
पण त्या सुंदर भेटीची
गुंफण कधीच विणली नाही
जागी झाली ओढ तरीही
थोरा समोर धजली नाही
कश्यास नकळे मग तिची
ती भेट अशी झाली होती
सारेच प्रवास असेच का
विरही निरोपचे असती
तो प्रवास अन ते हसणे
सारे कालचे जणू वाटते
अशीच यात्रा घडता कधी
ती मनात रुंजी घालते
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
