ऋण
*****
ते गाव डोळ्यातले आता विरून गेले ते नाव मनातले आता पुसून गेले ॥
ते स्पंद गात्रातले गात्री जिरून गेले
ते छंद उरातले मौनी मुरून गेले ॥
जरी कुठे नच लिहले जगणे असेच असते
मातीत सांडलेले प्रत्येक बीज का रुजते ॥
मी मागतो न कुणा सुख ओंजळ भरले
मी वाटतो न कुणा दुःख मनात साठले ॥
सारेच देणे घेणे हे व्यवहार येथे असतो
जो हसतो वा रडतो ऋणच फेडत असतो ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘
