गुरुवार, २९ एप्रिल, २०२१

स्वामी माधवानंद


स्वामी माधवानंद
(आज दि.२९.४.२१ स्वामींचे महानिर्वाण  झाले)

पाय  हरवले 
हृदया मधले 
सदैव पूजिले 
आदराने ॥१
मार्ग दाखविता 
सखा हरवला 
रिताची जाहला 
गाभारा हा॥२
रसिक राज तो 
बहुगुणी साचा 
मित्र जगताचा 
प्रियकर ॥३
सोहम मधला 
स कार समोर 
घेऊन आकार 
उभा होता ॥४
उर्जेचा प्रवाह 
राष्ट्र हितकारी 
हिंदुत्व आधारी 
वैज्ञानिक ॥५
गुरुपदीचा जो
सदा रहिवासी 
स्वानंद निवासी
आत्मराज ॥६
स्वरूपी ठसला 
दीप पाजळला 
दिसे पसरला 
कृपा कर ॥७
मार्मिक बोलणे 
मृदू विनोदाने 
वेदांत सांगणे 
सहजिच ॥८
ज्ञानदेव चित्ती 
रामदास मती 
निसर्गदत्तादी 
जिव्हेवरी ॥९
ऋतंभरा प्रज्ञा 
देही वागविता 
परंतु अहंता 
शून्याकार ॥१०
किती उधळले 
ज्ञानाचे भांडार 
गुण रत्नाकर 
महाराशी ॥११
किती जमविले 
आत्म प्रेमीजन 
ह्रदयी  भजन 
पेटविले ॥१२
स्वामींचा माधव 
ताईंचा राघव 
भक्तांचे लाघव 
अतिप्रिय ॥१३
कळेना मजला 
अवघा सुंदर 
सजला संसार 
उधळे का ॥१४
दधीची करणी 
केली काय स्वामी 
सामोरी जावूनी 
महाकाळा ॥१५
सांभाळण्या पिले 
धावली माऊली 
कुडी झुगारली 
प्रेमे काय ॥१६
स्वरूपी रमला 
देह काय त्याला 
आला अन गेला 
पर्वा नाही ॥१७
परी ही अज्ञानी 
हिंपुटी लेकरे 
सैरभैर सारे 
भांबावली ॥१८
माऊलीये कृपा 
सदैव राहील 
अवघ्या तारील 
सूक्ष्मातून ॥१९
तुम्ही शिकविले 
जरी जाणे तथ्य 
देह धन मिथ्य 
सारे आहे ॥२०
परी हरविता 
पुजते ते पाय 
व्याकूळ हृदय 
माझे होई ॥२१
भेटीगाठी विन 
जरी होत्या भेटी 
मानस ती मूर्ती 
पूजनीय ॥२२
परी दूर कुठे
अस्तित्व आकार 
मनास आधार 
देत होता ॥२३
जरी निराकारी 
आता वस्ती असे 
कृपा ही बरसे 
तैशी ची ती ॥२४
सगुण प्रेमाची 
सगुण ही ओढ 
सुटता सुटत 
नाही तरी ॥२५
विक्रांत दुरस्थ
होता आकारत 
स्वामी ह्रदयात 
धरूनिया ॥२६
मिटताच डोळे 
स्वामी अंतरात 
दिसती सस्मित 
परिचित ॥२७
डोईवरी हात 
भ्रुमध्यात स्पर्श 
आषाढीआकाश
आठवतो ॥२८
बीज लाभलेले
उगवुनी आले 
सांगणे राहिले 
परी अंती. ॥२९
एवढीच खंत 
आहे अंतरात 
सांगतो विक्रांत 
सखयांनो ॥३०


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

बुधवार, २८ एप्रिल, २०२१

तुझे शब्द

तुझे शब्द
*********

तुझे शब्द कानावर 
शिणलेल्या मनावर
थेंब जसे पावसाचे
तहानल्या भूमीवर

प्रदिर्घश्या प्रतिक्षेची
झाली क्षणात अखेर 
मृदगंध मोहरला 
तापलेल्या माळावर 

असुनिया मनात या 
किती तू रे दूरवर 
चंद्र असे जरी नभी
अवस या डोळ्यावर

म्हणतात भूमीला या
शाप आहे अवर्षणी
इथे कधी येत नाही
आवेगाने ऋतुराणी 

ठिक आहे मंजूर हे 
दिले दान नशिबाने 
वळवाचे भाग्य माझे
भोगतो मी आनंदाने 

तुटेल का शाप पाश 
तुझ्या शब्दांच्या शरांनी 
उगवेल का पहाट ती
वाट पाहीली शिणूनी


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘



मंगळवार, २७ एप्रिल, २०२१

हनुमंता

हनुमंता
******

हे महाबली हनुमंता 
तुझे सामर्थ्य नको मला 
तुझा पराक्रम ही नको मला 
तुझ्या अष्ट सिद्धीच्या तर 
मी जाणारच नाही वाट्याला 
कारण तेवढी शक्ती नाही 
माझ्यात 
त्या मिळवायला 
आणि अर्थात गरजही नाही 

पण आज 
तुझ्या जन्मोत्सवाच्या दिवशी 
तुला वंदन  करतांना 
तुझा आशिर्वाद घेतांना 
मागावी अशी वाटते ती
तुझी प्रभू रामचंद्रवरची भक्ती 
त्यांच्यावर असलेले प्रेम 
तुझी असीम शरणागती
अपरिमित समर्पण 

त्याचा फक्त एक कण 
दे तू मला 
त्या एका कणानं
या आयुष्याचं होईल सोनं

हे बलभीमा पवनपुत्रा 
खरेच
ती गती दे
ती भक्ती दे
ती युक्ती दे 
ती कृती दे 
प्रभू रामचंद्राच्या चरणाशी 
कायमचे
सदोदित 
हरक्षण 
अहर्निश 
लीन होण्याची 
गुंतुन राहण्याची .

अन याहून अधिक 
काही न मागण्याची 
बुद्धिही 
तुच दे वीरोत्तमा .


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

सोमवार, २६ एप्रिल, २०२१

प्रेम

प्रेम
*****

मला वाटतं 
मृत्यूनंतर माणसातील प्रेम 
अलगद बाहेर पडतं  
अन कुठल्या पानात 
कुठल्या फुलात कुठल्या रानात 
जावून बसतं. 
  
अन मिळताच एक हळवं मन 
त्यात हळूवार प्रवेश करतं.

तेव्हा ते अगदी नव कोरं असतं.
स्मृतिचा कुठलाही डाग नसलेलं. 
जन्माला येणार्‍या बाळासारखं.

नाहीतर हे जग संपून गेलं असतं.

कारण प्रेम कुठ पिकत नाही
प्रेम कुणी विकत नाही
प्रेम कधीच मिळत नाही 
चोरुन वा बळजबरी करून .

प्रेम स्वत:च ठरवतं 
कुठे राहायच !

मवाळ मृदू संवेदनशील मन 
समजंस त्यागी जागरूक मन 
त्याहूनही 
मोकळं मुग्ध अन रिक्त मन 

तिथं प्रेम रूजतं वाढतं फोफावतं 

त्या प्रेमाला 
खरंच काही प्राप्त करायचं नसतं
आपल्या असण्यात राहायचं असतं.
अन ते राहतंही .
म्हणूनच ते प्रेम असतं


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

रविवार, २५ एप्रिल, २०२१

एक्सपिरिअन्स (अनुभवणे)

अनुभवणे
********:
आता प्रेम पुरे झाले 
भेटणे बिटणे पाहिजे सरले 
अरे घरच्यांना आहे संशयाने घेरले 
म्हटली ती त्याला 
अन तिने त्याचा अखेरचा निरोप घेतला 
ओके म्हणाला तोही तिला 
अन त्याने आपला रस्ता धरला 

किती सहज संपली ती कथा 
जसा की  पायातून सहज निघावा काटा 
मग ती गेली नाचतच घरी 
तोही परतला निमूटपणे आपल्या दारी 

मग जे घडले ते काय होते 
जणू काही मनाची खेळणे होते 
किंवा अतृप्त अनुभूतीचे 
पुन्हा उगवून येणे होते 

ते भेटणे ते बोलणे 
रुसणे आणि रागावणे 
ते मिठीत बहरणे 
ते ओठांचे थरथरणे 
ते होते का 
so called experience  घेणे
अनुभवामधून जाणे ?

मदिरेचा कैफ असतो तरी कसा ?
गांजा डोक्यात भिनतो तरी कसा ?
स्वप्ने अफुची कशी बरी सुखावतात ?
गर्द हशिम रंगात कुठल्या घेऊन जातात ?
तसेच काही असावे हे अनुभवणे 
तिचे अन त्याचेही 

एकदा नशा केल्यावर 
त्याची लत लागतेच असेही नाही 
अन समाजाची घरादाराची 
बंधनेही असतातच काही 
नशेसाठी असावी लागते 
एक बेदरकार हिंमतही 
कुठल्या लैला मजनू सारखी 
हिर रांजा सारखी 
ती नव्हतीच
त्याच्यातही अन तिच्यातही.


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

आई


आई
****
तळपते उन असो वा 
कडाक्याची थंडी
सदैव आपल्या कामामध्ये 
हरवून गेली असे ती
लागेल ऊन फाटेल कांती 
तिला मुळी क्षिती नव्हती

किती वेगळी होती ती 
काय म्हणू तिला न कळे 
वेरूळातील सुंदर लेणे 
लोकगीत वा कुणी गायले 
गर्द हिरव्या रानातील 
अनाम फुल वा गंध भारले

खळखळत्या झर्‍यासारखे 
तिचे निर्मळ सरळ बोल 
मृदगंधाने मोहरलेली 
तिच्या शब्दामधील ओल 
नव्हता गर्व अहंकार 
पण करारी स्वाभिमान 
जनप्रिय ती मन मोकळी 
छक्के पंजे या जगताचे 
ठावुक असूनी ठावूक नसली

अशी माऊली जगावेगळी 
कणखर शीतल साधी सावळी 
होती जणू माझ्या जीवनी
आनंदाचा मेघच बनली 

गेला वर्षा ऋतु बरसून
जीवन सारे आले उमलून 
वाहू म्हणतो तिला सुमन
हरवून गेले परी ते चरण

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

शनिवार, २४ एप्रिल, २०२१

दत्त सोन्याचा

दत्त सोन्याचा
**********
दत्त सोन्याचा सोन्याचा 
रत्न जडित रूपाचा ।
करी संहार तमाचा 
वर्ण सहस्त्र रश्मीचा ॥

दत्त पितळ तांब्याचा 
जरी एकाच साच्याचा ।
प्रिय आत्मकाम असे 
जणू प्रत्येक घराचा ॥

दत्त पाषाण अश्माचा 
कोणी कोरल्या हाताचा ।
स्त्रोत अखंड ऊर्जेचा 
लाख भक्तांच्या भेटीचा॥

दत्त मातीचा मातीचा 
अंग सुरेख रंगाचा ।
काच घरात ठेवला 
ठेवा कुणाच्या सौख्याचा ॥

दत्त मनाचा मनाचा 
द्वैत अद्वैत रसाचा ।
नाद ओंकार गुंजतो 
होतं स्पंद जगताचा ॥

दत्त पाहियेला ऐसा 
भाव भक्तीत नटला ।
देखे विक्रांत कौतुके
चित्ती दृढ ठसावला ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

रिक्तत्ता

रिक्तत्ता ******* क्षणा क्षणाने कळल्या वाचूनी आयुष्य येते ऋतू घेवूनी  हसवून रडवून चोरपावलांनी रंग खेळूनी जाते उलटुनी  काय कमावल...