गुरुवार, २१ जुलै, २०२२

मिराशी


मिराशी
*******

मिरवतो मीच माझीही मिराशी 
महापुण्यराशी दत्त भक्ती ॥

येता-जाता दत्त म्हणे उच्च रवे
जनास ते दावे सुख माझे ॥

जळू देत कुणी हसू देत कुणी
म्हणू देत कुणी काहीबाही ॥

व्यर्थ हि संपत्ती पार्थिव जगती
परी महानिधी भोगतो मी ॥

सुखाचे हे लोट मावेना अंतरी 
कातळा उकळी निर्झराची ॥

भरुनी ओंजळी शब्द फुले फळे 
जगती उधळे विक्रांत हा ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

बुधवार, २० जुलै, २०२२

गैरसमज


गैर समज
********

माझ्या कविता वाचून 
समजू नकोस की 
मी प्रेमात आहे 
तुझ्या अजून 

हे तर शब्दांचं इमान 
मी ठेवलं आहे राखून 

खरंतर तसं तुझं येणं  अन जाणं 
शब्दांना मिळाले होते एक कारण 
यायला उमलून 

पाऊस पडणं 
टाकी फुटणं 
वा कुणी पाणी घालणं 
ओलाव्याला लागतेच 
काही कारण 

ते घडून गेले की 
बीज जाते रुजून 
आणि रोप येथे उगवून 
फुलं फुलतच राहतात 
कविता उमलतच राहतात 
एका मागून एक 
जीवनाचं सत्व 
शब्दात ओतून 
स्मृतीचा दरवळ 
स्वतःत भरून 

अन ती ओल 
तिलाही अंत आहे 
कदाचित तोवर 
येईल ही दुसरा ऋतू 
दुसरा पानाडी 
कुठल्यातरी टाकीचं
होईलही
अपघाती फुटणं 

कारण कालचक्र 
अनंत आहे 
आणि हे जीवनही
या कवितातेत 
गुफटलेले.


🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

सोमवार, १८ जुलै, २०२२

प्रयोजन


प्रयोजन
*******

विस्मृतीच्या क्षितिजावर आता तू 
एखाद्या दूरवर जाणाऱ्या 
जहाजाच्या डोलकाठीगत
क्षणात दिसतेस क्षणात हरवतेस

आता आताच होती इथे किनाऱ्याला 
पाहता पाहता गेली दूर क्षितिजाला 

तुझे जाणे अपेक्षितच होते
कारण तू आहेस  एक जलपरी 
एक स्वप्नांचे गलबत 
पाठीवर आकांक्षाचे ओझे
घेऊन निघालेले जीवन 

आणि मी इथे 
या शिळेवर गोठलेला बांधलेला 
एक दीपस्तंभ 
आकाशात डोके खुपसून
लाटांमध्ये  पाय सोडून
पाहतो आहे तुला सदैव 

कधी येशील न येशील 
कधी पाहशील न पाहशील 

लाटांच्या नर्तनात 
वार्‍याच्या हेलकाव्यात 
सुखाच्या साम्राज्यात 
राहशील नाचत 
मग्न आपल्याच विश्वात 
सागारातील प्रवाहात
प्रवाळात शिंपल्यात
रंगीबेरंगी मासोळ्यात
निळ्या पांढर्‍या पक्ष्यात
दूरदूरच्या विश्वात

पण कधीतरी वादळात 
आठवशील मला तू 
किनार्‍याचे स्थैर्य 
मागशील मला तू 
संकटात घडीभर 
येशील माझ्याकडे तू
तेवढेही सौख्य पुरे आहे मला 

अन नाही आले वादळ तरीही
मी तुझ्यासाठीच इथे आहे 
हे मला पक्के ठावुक आहे 
अन माझ्या असण्याचे 
प्रयोजन तू असावीस
याहून मोठे भाग्य ते कुठले 


🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

रविवार, १७ जुलै, २०२२

प्रेम



प्रेम
*****
धरतीच्या भेटी मेघ आसुसले 
सर्वस्व सांडले मग त्यांनी ॥१

नाव न उरले गाव न उरले 
एकरूप झाले तन मन ॥२

थेंबथेंबातून प्रेमाची कहाणी 
येई ओघळूनी ओली चिंब ॥३

असेच असते प्रेम खरेखुरे 
व्यवहार सारे बाकी व्यर्थ ॥४

राधाकृष्ण जरी नाव असे दोन 
एकएकाहून  भिन्न नाही ॥५

विक्रांत घेऊन राधा हृदयात 
कृष्ण डोळीयात साठवतो ॥६

शनिवार, १६ जुलै, २०२२

संकष्टी


संकष्टी
*******

धावतो संकटी देव गजानन 
मुषक वाहन लंबोदर ॥१

म्हणून शोभते नाव विघ्नराज 
साकारती काज पूर्ण तेथे ॥२

शरणागताला रोकडी प्रचिती 
देई गणपती निसंशय:॥३

विक्रांत दिधली देवे ऐसी खूण
हृदय भरून आले मग ॥४

तयाच्या प्रेमाचे स्मरण संकष्टी 
आचरतो व्रती म्हणुनिया॥५

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

शुक्रवार, १५ जुलै, २०२२

मासोळी


मासोळी
*******

मोबाईल हातात
अन तू एकांतात 
हसते गालात 
पाहते शब्दात 

अग तू मासोळी 
लागली गळाला 
भुलली आहेस 
कुण्या अमिषाला 

भिरभिरभिर
चंचल नजर
सांग भाळलीस 
अशी कुणावर 

प्रेमाला असती
अनंत या वाटा 
मनी उमटती 
मनोहर लाटा 

भिज हवी तर 
पण बुडू नको 
गोरीच्या गायना 
कधी भुलू नको

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

गुरुवार, १४ जुलै, २०२२

स्वप्न दर्शन

स्वप्न दर्शन
******:
पाहिले स्वप्नात स्वामी माधवनाथ 
पथात चौकात दिसले अकस्मात ॥
गुरु पौर्णिमा काल उलटून जाता
पहाटे पहाटे आज ती जाग येता ॥
मज प्रिय झाले जे हृदयी भरले 
जरी प्रत्यक्षात ते कधी न भेटले ॥
श्री स्वरूपानंदांचा शिष्योत्तम तो
सोह हंसारुढ असे पुरुषोत्तम तो ॥
नव्हते स्मरण कित्येक दिवसात 
अभ्यास वाचन घडले  वा ग्रंथात ॥
पाहून तयाला हा जीव आनंदाला 
तरी  घेतओळख स्पर्शलो पदाला ॥
सुखानंद जणू तो डोलत चालला 
प्रसन्न हास्यप्रभे जगत उजळला ॥
बस इतुकेच झाले दर्शन दुबारा 
पुन्हा एकदा असे गुरुपौर्णिमेला ॥
गुरुपौर्णिमा असे त्यांची पुण्यतिथी 
मोहर उमटली ती जणू गुरु भक्ती ॥
अस्थिर मनास बोलता न आले 
पाहता न आले सांगता न आले ॥
उरी दाटलेले या आभाळ भरले 
जरी तया  मज वाहता ना आले ॥
परी दाटली जी मनी प्रसन्नता ती 
तिचे अप्रूप मी सांगू तरी किती ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

महफ़िल

महफ़िल  ******* यारों के दिलदारों के टीकट आ रहे हैं ।   महफ़िलों के रंग सूने हो रहे हैं । तुम किस सुबह का इंतजार कर रहे हो?  ...