रविवार, ७ डिसेंबर, २०१४

आलीस तू थांबलीस






आलीस तू थांबलीस

कितीवेळ बोललीस

शब्दात अर्थ नव्हता

मनात वर्षा झालीस



निववून डोळे माझे

हर्ष देवून गेलीस

जीवनाची कृपा अशी

तुच होवून आलीस



सांगणे काहीच नाही

हसत तू रहावीस

हेच मागणे मनात

तुच ठेवून गेलीस  



विक्रांत प्रभाकर




शनिवार, ६ डिसेंबर, २०१४

किती मारल्यात बोंबा






किती मारल्यात बोंबा
देवे ऐकल्याच नाही
जन्म वाहुनिया पायी
माझा म्हटलाच नाही

मठा हाटात बैसला
सोन्या चांदीत नटला  
देव असेल का माझा
प्रश्न मलाच पडला

टाळ पडतात कानी
आत मृदुंग दणाणे
हवे कशाला ऐकाया
सारे बधीर मनाने  

काय कमी भक्त तुज  
तुझा भरला गाभारा
जातो माझ्या मी वाटेने
आता दत्त दिगंबरा

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/






शुक्रवार, ५ डिसेंबर, २०१४

ओरखडे मन झाले






कुण्या दु:खास रडावे
किती घाव सांभाळावे
भोवताली टोचणारे     
सवाल कसे जगावे |

ठरविले मीच होते    
जीवनास वल्हवावे
तुटताच होडी माझी  
दोष मी कुणास द्यावे  |

चालुनी येताच इथे  
पाया खाली गेली दृष्टी
कळे कुठे आलोय मी
हि वाट माझी नव्हती |

सुखांचीही बाधा होते
वाकलेल्या मनास या
चुकलेली वाट माझी
हरवली डोळ्यात त्या |

विझावे म्हणूनिया का
विझता येते दिव्याला
काळीज का कुरवाळी
आपल्याच वेदनेला |

घेवूनीया खांद्यावरी  
पुन्हा त्याच संभ्रमांना
वळता येते का कधी
सांजवेळी पावूलांना |

सांडिले सारे जरी मी
आधार वेडे मानीले
सुटता मनात पुन्हा 
नभ काळे झाकोळले 

मनावरी ओरखडे
ओरखडे मन झाले
स्पर्शणाऱ्या मृदुलाचे
हात अन रक्ताळले |

विक्रांत प्रभाकर






गुरुवार, ४ डिसेंबर, २०१४

नागन जैसे आँखे तेरी






नागन जैसे आँखे तेरी
प्यार भरी जहरी जहरी |
मैं दुनियाको छोड़ आया
तुही जिंदगी मौत मेरी |

बिन तेरे क्या मैं जी लू
आस प्यास तू तलाश मेरी |
बाये काँधेपे बाल रेशमी
फ़सी जिंदगी वहाँ हैं मेरी |

मेरा फैसला तेरे हाथोंमें
तुही कातिल सरकार मेरी |
बस अब और ना तडपाना
कर फैसला तू सुनले मेरी |

इतना एक एहसान कर ले
अबके झोली भर दे मेरी |
तेरे प्यार पर हैं नौछार
सखी जिंदगी दुनिया मेरी |


विक्रांत प्रभाकर



महफ़िल

महफ़िल  ******* यारों के दिलदारों के टीकट आ रहे हैं ।   महफ़िलों के रंग सूने हो रहे हैं । तुम किस सुबह का इंतजार कर रहे हो?  ...