मंगळवार, ३१ जुलै, २०१८

श्रावण आल्यावर



श्रावण आल्यावर
******:***

श्रावण आल्यावर मी
पुन्हा शिवालयी जातो
पायरीवर त्या उगाच
उगा बसून राहतो

ती येणार नसतेच
बेल फुले वाहायला
तिरपा कटाक्ष धुंद
दैवी कुणास द्यायला

तीच घंटा खणाणते
नि गाभारा दणाणतो
बं बं भोले बंबं जय
टाळ्या नाद घुमतो

तेच चाक तेच चित्र
पट पुढे सरकतो
तसाच तयात मी ही
परी तोच तो नसतो

हसतो मग उठतो
येतो बाप्पास म्हणतो
वाहिल्या विना पडली
पत्री पथात पाहतो

विस्कटल्या त्या पानांना
सहज हातात घेतो
नि सांगतो प्रत्येकास
का कधी देव भेटतो

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

रविवार, २९ जुलै, २०१८

दुरावता



दुरावता 
*****

दुरावले स्मित तुझे 
नुर सारा हरवला 
उसनेच हासू अन् 
उसनाच शब्द झाला 

समजलो वादळ त्या 
हळुवार झुळकीला 
थरारले पान अन् 
वृक्ष पुन्हा शांत झाला 

गहिवरल्या रात्रीचा 
तो आवेग मंद झाला 
मुक्या उग्या आकाशाचा 
प्रवास पुढे चालला 

भेटू पुन्हा कधीतरी 
लेऊन नव्या नावाला 
पुरातन पिर्‍यामिडी 
शब्द काही उमटला 

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
http://kavitesathikavita.blogspot.in

बुधवार, २५ जुलै, २०१८

होवू नये कधीही



होवू नये कधीही
*********:
इंद्रधनुष्य पूल
*********:


अनपेक्षित अचानक ती भेटली त्याला
जणू आली होती आकाश रिते करायला

आयुष्याच्या मध्यावर सारे काही असून
सुख समृद्धी नाती आली असता फुलून

क्षणभर भांबावला तो खूपसा सुखावला तो
उधानल्या वाऱ्यागत स्वतःभोवती फिरला तो

त्या ओढीत नकळत बरेच वाहत गेल्यावर
का न कळे पण तिची झुकू लागली नजर

अरे मी हे करते काय म्हणू लागले अधर
अडखळू लागले पाय ते झालेले अनावर


त्या तिच्या शब्दांनी तो ही जागा झाला
सावरून स्वतःला जणू भानावर आला

अन येवू घातल्या वादळाला चुकवत
तो पुन्हा परतला आपल्या रिक्त घरात

आठवून ते सारे पुनःपुन्हा चकीत झाला 
जड झालेल्या शब्दांनी वदला नि स्वतःला

होवू नये कधीही ऊध्वस्त घर कुणाचे
कोसळून  पूल कुठल्या इंद्रधनुष्याचे

डॉ विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

*********
अनपेक्षित अचानक
ती भेटली त्याला
जणू आली होती
आकाश रिते करायला

आयुष्याच्या मध्यावर
सारे काही असून
सुख समृद्धी नाती
आली असता फुलून

क्षणभर भांबावला तो
खूपसा सुखावला तो
उधानलेल्या वाऱ्यात
स्वतःभोवती गरागराला तो
त्या ओढीत नकळत
बराच वाहत गेला तो

पण मग तिचे का न कळे
अडखळू लागले पाय
झुकू लागली नजर
अरे मी करते आहे काय
म्हणू लागले थरथरत अधर

त्या तिच्या शब्दांनी
तो ही जागा झाला
सावरून स्वतःला
जणू भानावर आला

अन येवू घातल्या
वादळाला चुकवत
पुन्हा परतला त्या
आपल्या रिक्त घरात

आठवून कधी ते सारे
वदतो स्वतःला
होवू नये कधीही
ऊध्वस्त घर कुणाचे
कोसळून  पूल
कुण्या  इंद्रधनुष्याचे

डॉ विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

शनिवार, २१ जुलै, २०१८

मन



मन

मन म्हणून रे काही
असे नसते मुळात
एक बुडाडा पाण्यात
येतो जातो रे क्षणात

मन विचाराचा कण
भले मोठे वाळवंट
नसे अंतपार त्यास
खेळ मांडला शून्यात

मन मारता न मरे
मन कोंडता न कोंडे
मन जिंकले म्हणती
ते तो खचित थापडे

मन शोधता शोधता
मन कासावीस होते
येते उसळून वर
नवे विश्व घडविते

मन चांगले वाईट
मन दयाळू कठोर
रंग काचेचेच सारे
आत प्रकाश अपार


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

शुक्रवार, २० जुलै, २०१८

भयगंड



भयगंड

या देशातील दुसरा देश
मजला भीती दावतो
परका वेष परका आवेश
माझा रस्ता बदलतो

उग्र डोळे संशय भरले
अस्तित्व अधोरेखित करतो
ते माझे मी त्यांचा नाही
माझे मलाच सांगत राहतो

हळू हळू ते वाढतील
मला गिळून टाकतील
खरी खोटी आकडेवारी
मी बैचेन होऊन जातो

होय होय जरी ते इथले
माझ्याच भाग दुसरा झाले
कर्करोग तर नाही ना हा
मी औषध शोधू लागतो

भयगंड म्हणू मी यास की
मनी कुणी काही पेरले
पण जळता इतिहास मला
हो जागा सावध म्हणतो

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

बुधवार, १८ जुलै, २०१८

अंगण शाळा



अंगण शाळा
.................

अंगणाची शाळा
अति लडीवाळ
निसर्गाचा खेळ
कळे तिथे ॥

येतात दारात
काऊ चिवू मैना
लावूनी पंखांना
रंग नवे ॥

झाडावर उंच
बसे मोठी घार
लपे पिलावळ
कोंबडीची ॥

वेलींवर फुले
पानांचे आकार
पाहून सुंदर
मन हर्षे

झाडांचा मोहर
पिकणारी फळे
खारोटांची बाळे
फांद्यावर

बेडूक डराव
सरड्याची धाव
शिकार सराव
मनी चा त्या

मोकळे आकाश
प्रशस्त अंगण
निजता चांदणं
डोळी भरे

कधी उबदार
उन्हात शेकणे
पाऊस झेलणे
ओंजळीत

येता प्रिय जन
रंगणारे खेळ
सुखाचे वादळ
पिंगा घाले

दिवाळी दसरा
होळी नि पाडवा
अंगणी विसावा
घेती सदा

अंगणा वाचूनी
वाढतात कुणी
कोषात रंगुनी
आपुलिया

तयांचे नशीब
पाहून मनास
होती काही क्लेश
उगाचच

डॉ .विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

शुक्रवार, १३ जुलै, २०१८

गुरकावणारा बॉस



गुरकावणारा बॉस

काय म्हणतोस मित्रा
बॉस गुरकावला
गुरकावू दे रे
त्यांच्यावरही कुणीतरी आहेच
तो गुरकावला की
हा गुरकावणारच
पण तू मात्र गुरकावू नकोस
कारण गुरकावणे असते
भयाच लक्षण
ताणलेल्या सहनशक्तीचे
तटकन तुटन जाणे
आपणच आपल्या
संवेदनशीलतेवर केलेला आघात
जसा हातोड्याने करावा प्रहार
फुलून आलेल्या फुलावर

ना ना .. त्यांना नाही कळणार
नकोच समजावून सांगू
ते पुन्हा प्रहार करतील
कारण मन बोथट होते
अधिकाराच्या शक्तीने
वर वर जातांना  लागलेल्या
ठेचांनी ,व्रणांनी

तू शांत राहा
निस्तब्ध ...
प्रवाह झेलणाऱ्या
कमळाच्या पानासारखा
खेद नको खंत नको
जर जन्मास आली
इवलीशी करुणा तुझ्या मनात
तर एक प्रार्थना कर
त्यांची संवेदनशीलता
जागी व्हावी म्हणून
अन् आभार मान
तुझी संवेदना
जागी आहे म्हणून

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

बुधवार, ११ जुलै, २०१८

जाब



जाब

चोर विचारतो जाब
जसा काही शिपायाला
तसा वाटतो प्रकार
इथे काहीसा चालला

त्याला नसते माहित
काहीच काय कशाला
तरी म्हणत असतो तो
हत्ती मोठ्याश्या ढगाला

काठी घाला पाठी म्हणे 
पाऊस पाहिजे आला
ओरडून बोल बोले
मुठी आदळे टेबला

हो हो म्हणती त्यास
नोकरशहा वाकले
काय करणार साले
पोट पाठीस लागले

म्हटला तर माहित
असतो खेळ सर्वांला
प्रश्न उत्तर पाठ नि
काय लिहावे कशाला

शिपाईही चोर होतो
जाळी लावून तोंडाला
अन राजा बडवतो
मुर्ख आंधळ्या प्रजेला

ज्याच्या हातात भोंगाना
त्याचा डिंडिम चालला
ठार बहीरे नाचती
हात लावून  कानाला

डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
Http://kavitesathikavita.blogspot.in

सुटता सुटता



सुटता सुटता


आयुष्याच्या या वळणावर
हवे नकोपण झाले धूसर
तरीही दाटता क्लेश भोवती
पुन्हा वाटते जावे दूरवर

जरी वाटतो सुटला सुटला
दिसतो अहं दडला खोलवर
अन् इवलाले मनी ओरखडे
देते फेकून रूप कलंदर

मी देहाने लाख भोगले
जीवनाचे रूप मनोहर
सुटता सुटता पण बंधन
जीव अडकतो का वेलीवर

विखरून गेले माझे मी पण
झेलून घेता ऋतू अंगावर
मातीत मिसळल्या स्वप्नांना
अन येऊ लागती पुनः अंकुर

डॉ .विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

मंगळवार, ३ जुलै, २०१८

या वळणावर



या वळणावर 

न जाणे किती वर्षे झाली 
मी उभा आहे 
तुझी वाट पाहत 
आयुष्याच्या या वळणावर 
दिवस उलटत आहेत 
रात्र उमलत आहेत 
अन् जीवनचक्र 
पुढे पुढे सरकत आहे 

पण ते वळण अन् मी 
तिथेच आहे . . . .
त्या क्षणात गोठलेला 
प्रतीक्षेचा पुतळा झालेला 
माझ्या डोळ्यात आहे 
अजूनही तीच उत्कंठा 
तुला पाहण्याची 
माझ्या काळजात आहे 
अजूनही तीच आस 
तुला भेटण्याची 
मी शोधतो गंध 
तुझी चाहूल देणारे
मी पाहतो स्वप्न 
तुझा भास जागवणारे

निराशेची गडद काजळी 
टाकत आहे मला वेढून 
माझे भोगी मन 
हसते मला खदखदून 
दाखवते वेडावून 
आयुष्य व्यर्थ गेले म्हणून 
पण मला माहीत आहे 
तू भेटशील तर इथेच 
अन्य कुठेही नाही 

तुझी प्रेम भरली गीते
राहातो मी गुणगुणत 
तुझ्या विव्हळ विराण्यात 
राहतो मी आक्रंदत 
पण तू येशील ना रे ?
फक्त एकदाच ये 
एक अन् फूल मोगऱ्याचे 
अन् मला दे 
बस एवढेच मागणे आहे

डॉ .विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
http://kavitesathikavita.blogspot.in

सोमवार, २ जुलै, २०१८

पारधी व पक्षी

पारधी व पक्षी 
********

फाटलेले पंख 
शिवण्याचा दोरा 
शोधतांना गेलो 
पारध्यांच्या घरा 

त्यांनी दिले छान 
गोड खानपान 
नि म्हटला घेरे 
पिंजरी बसून 

तयाच्या प्रेमाला 
विकलो हरून 
म्हटलो हवे तो 
घे पंखही कापून

आकाशाची याद 
गेली हरवून 
चरबीने अंग 
गेले नि फुगून 

आता जुळलेले 
पंखही असून 
उडणे परंतु 
येईना घडून 

हसतो पारधी 
पाहतो मोजून 
म्हणे येईल रे 
तुझा तोही दिन 


डॉ .विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
http://kavitesathikavita.blogspot.in

रविवार, १ जुलै, २०१८

डॉ.तांबे एक अजात शत्रू मित्र


डॉ.तांबे एक अजात शत्रू मित्र
**********************

काही व्यक्तींशी कुणाचेही
शत्रुत्व होवूच शकत नाही
अश्या मोजक्या व्यक्तीत
नाव येईल तुझे मित्रा  

गुण दोष सार्‍यातच असतात
पण ते इवलाले दोष
सहज विसरून जाता यावेत
इतके गुण घेवून आलास तू

चाकोरीतील शांत जीवन
सहज मान्य होते तुला
अन मिळालेल्या जीवनाचे
उपकार स्वीकार होते तुला

ती भावना हृदयात बाळगून
तू पाहिलेस जणू रुग्णांना
आणि जमवलीस माणसे
देवून तिलांजली अभिमाना

तसा चिडायसाच ही तू
बर्‍या पैकी वैतागायचास तू
कोकणातील आग शब्दात
सहज आणायचास तू

पण जोडलेली माणसे कधीही
तुटू द्यायचा नाहीस तू
अन चुकलीच यदाकदाचित तर
स्वागताला सज्ज असायचास तू

प्रेम करून माणसे हृदयी ठेवयाची
का राग करून मनात ठेवायची
निर्णय ज्याचा असला तरीही
तुझ्यासाठी दूसरा झालाच नाही

म्हणूनच तुझ्या सरळ सोप्या
अन घोळकयात रमणार्‍या
व्यक्तिमत्वाला आमचा
पुन:पुन्हा सलाम मित्रा !

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in





पुन्हा एकदा

पुन्हा एकदा ********* पुन्हा एकदा आकाश चांदण्यांनी भरून गेले  पुन्हा अनाम सुखाने मन बहरून गेले ॥ तेच स्थळ तीच भेट देहातील आवेग थ...