सरत्या उन्हाचा लोभ

सरत्या उन्हाचा लोभ
*****************

माझ्या सरत्या उन्हाचा
नको सखी लोभ धरू
आता होईल काळोख
उगा वेडेपणा करू

सांज लाभली सुखद
अंगी ल्याला गार वारा
जल लहरी मोजल्या
ओल लागली पायाला

मैत्र मिळते नशिबी
असे क्वचित कुणाला
सौख्य लाभते अनोखे
सूर मिळता सुराला

आता सरला दिवस
वाटा ठरल्या वेगळ्या
भेटी होतील परत
जन्म काळाच्या गुंडाळ्या

उद्या नवीन सागर
नवा असेल किनारा
पुन्हा भेटणे नव्याने
ओढ अव्यक्त अंतरा


डॉ.विक्रांत प्राभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

मी कडू स्वभावाचा

कडू स्वभावाचा ( काव्य उपक्रमासाठी)

या आपल्या कडू पणाचा

उतारा मज न सापडला  

मग त्याचाच रंग लेवून

मी माझे पणा सजवला

आता हे कडूपण आतले

तुपात तळले साखरेत घोळले

तरी राहणार अगदी तसेच

मग दुनियेतही तसेच मांडले

हा आपण कडू बोलतो

कडूच प्रतिक्रिया देतो

गोड बोलणार्‍यांचा तर

फारच तिटकारा येतो

साले ते सारेच खोटारडे

आत एक बाहेर असलेले

साप जणू की हिरवेगार

झुडुपा खाली दडलेले

हळू हळू लोकांनी नाईलाजाने

आपल्याला तसाच स्वीकारला

दिसताच आपण, म्हणती ते

आला रे आला, कडू कारला

जास्त कुणी हटकत नाहि

नादी कुणी लागत नाही

कुणी जवळ केले तरीही

आपला कडूपणा सुटत नाही

अर्थात या कडूपणाचा

पण कधीच आपल्याला

कुणी किती म्हटले तरी

काही त्रास नाही झाला

अन या आतल्या रसायनाचा

आपण कधी राग नाही केला

जसे आहोत तसे आपल्या

या मनाचा स्वीकार केला

नाही येत बुवा आपल्याला

दुनिये सारखे वागायला

पण तशीच काही एक चव

असतेच ना हो कारल्याला !

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

येई दत्ता

येई दत्ता

असे आत्म राज्य 
देही वसलेला 
शोधे त्या भेटला 
म्हणतात ॥

बुजलेले पथ 
अडलेला वारा 
रान भुली खेटा
घडतात ॥

कसे पाहू तया
बांधलेले डोळे 
उजेडी आंधळे 
भांबावले ॥

खुणावती शब्द
दाही दिशा मुक्त 
शब्देविना दत्त 
पहावया॥

थकला विक्रांत
व्याकूळ आहे प्राण
होऊन जीवन 
येई दत्ता॥

डाॅ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे  
httht://kavitesathikavita.blogspot.in

दत्त कवित्व

दत्त कवित्व
*********

शब्दांवर शब्द
रचत रचत
राहतो करित
कवित्व मी ॥

शब्दांचे हे टाळ
कुटत कुटत
राही आळवत
दत्ता तुज  ॥

लयीचा मृदुंग
सुरांची वा जाण
असल्या वाचून
गाणी गातो ॥

तुझा कानाडोळा
कळतोय मला
मना पण चाळा
अन्य नाही ॥

वेडाची आवड
आवडीचे वेड
नाही रे सुटत
काही केल्या ॥

घेई बा ऐकून
देई वा सोडून
माझे मी करीन
तुझ्यासाठी ॥

विक्रांत शब्दात
गेला हरवत
सुमनची होत
शब्दरूप ॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http ://kavitesathikavita.blogspot.in

काळ

काळ !

************

रवी मध्यानीचा

खाली उतरला

काळ्या काजळीची

किनार नभाला

सरलेले वर्ष

मानलेला काळ

जाय उतरणी

देहाचा ओघळ

कल्लोळ भरला

जल्लोष चालला

एकेक दिवस

क्षणांचा सोहळा

कालही मी होतो

आहे नि आजला

काळ कल्पनेत  

जन्म वर्तुळाला

कळताच मन

भ्रम मावळला

अनादि जीवन

हुंकार उरला

विक्रांत नावाचा

आकार मानिला

इथेच होता नि

असेल नसला

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

संत कृपा

संत कृपा

सुखाचा पावूस

आसावल्या मनी

संत मेघूटांनी

कृपा केली ||

कृपेचे ते बोल

अनुभूति खोल

हृदयात ओल

पालविली ||

माझेच मजला

पुन्हा दाखविले

रूप विसरले

भ्रमातले ||

काही शब्दातून

काही शब्दविन  

सहज साधन

व्यक्त केले ||

भांडे डागाळले

पुन्हा विसळले

भरून ठेविले

शुद्धपणे  ||

जाहला सार्थक

दिन आज काही

विक्रांत प्रवाही

चैतन्याच्या ||

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

देई दत्ता मज

देई दत्ता मज
*********

देई दत्ता मज
जन्म पुन्हा पुन्हा
परी तुझा तान्हा
करी सदा

मोकल संसारी
जगाच्या बाजारी
हृदय मंदिरी
विराजून

फिरव तिर्थांची
कर वा संन्यासी
एकांती वनांसी
मौन ठेवी

जन्मोजन्मी पण
देई प्रेमसुख
भक्ती कवतुक
दावी सदा 

विक्रांत विनवी
दत्ता अवधूता
सांभाळ अनंता
लेकरास


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

स्वप्नभंग

स्वप्नभंग

********** *

वाट तुझी अडलेली

दार अन बंद आहे

धाव घेणे माझे व्यर्थ

एक मूर्ख छंद आहे

देणे तुझे खरकटे

आंबला त्या गंध आहे

कसे म्हणू किती वेळ

जगणे हे धुंद आहे  

जानतो अवमान हा  

उरामध्ये खंत आहे

उतरणे खालती नि

अस्तित्वास डंख आहे

होतो तरी श्वान पुन्हा  

पावुले ओढत आहे

फेकलेले कण तुझे

मानतो आनंद आहे

लोभ हा कसला अन

कसले हे बंध आहे

माये तुझे खेळणे वा

मारणे उदंड आहे

मिट माझे डोळे अन

बुडवून तुझ्यात घे

फेक दूर असे किंवा

होणे शतखंड आहे 

अर्धवट जागेपणी

जगणे दुभंग आहे

विसरणे माझे मला

माझा स्वप्नभंग आहे

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

दत्तास्तव

दत्तास्तव 

********

दत्तास्तव मी

जगतो रे

ह्रदयी खडावा

धरतो रे 

अलख अंतरी ।।

गातो रे 

कळी काळा न 

भितो रे  ।।

दत्ता मजला

तुझा करी  

तुझेच प्रेम 

उरी भरी ।।

जीवन मरण 

माझे वारी

मधली माया 

दूर निवारी ।।

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

http://kavitesathikavita.blogspot.in

दत्ताचिये वाटे

दत्ताचिया वाटे जाता
मन हरवून जाते
भक्ती सुखात रमते
पुन्हा माघारी न येते ।।

दत्ताचिया प्रेमामध्ये
देहभान विसरते
घरदार संसार वा
नच आपुले उरते ॥२॥

दत्ता तुझ्या वाटेवरी
मला सदा राहू दे रे.
दत्ता तुझे गीत नित्य
माझ्या ओठी येवू दे रे ।।

दत्ता तुझे रूप सदा
डोळा भर पाहू दे रे .
दत्ता तुझा भक्त खुळा
असा मला होवू दे रे ॥॥

दत्ताचिया वाटेवरी
विक्रांत बहु रमला
स्वप्न सत्य सुषुप्तीत
दत्त रूपासी जडला।।


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

घरदार

• 

घरदार
******
ज्याचे त्याला असे
घरदार प्रिय
जपती स्वकीय
आप्त काम ॥

निवाऱ्याची साथ
निवाऱ्यास पिल्ले
निवारा भरले
घरकुल ॥

कुणा जागा वर
कुणास ती खाली
घरटी टांगली
जागोजाग ॥

सहस्त्र घरटी
एका झाडावर
वृक्ष धरेवर
कोटी कोटी ॥

विक्रांत ढोलीत
कुठल्या बसला
स्वर्गात रमला
मनाचिया ॥

खेळ मांडियेला
अनिकेता खुळा
आरंभ अंताला
पार नाही॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http ://kavitesathikavita.blogspot.in

या शहरात

या शहरात
********

येताच या शहरात
जळतात श्वास आत
मरणगंध घेवूनी
रोज जागते पहाट

वाहतात प्रेत सारी
संवेदना बोथटली
जीवनाच्या लत्करांनी
 इंच इंच व्यापलेली

एक फक्त पोट इथे
जीवनाचा सूत्रधार
अस्तित्वाच्या संगरात
कत्तलींचा रोज वार

रोज थवे जल्लादांचे
फिरती  बेभान इथे
पापण्या कापून निजे
रोज रोज स्वप्न इथे

 राहतो इथे कशाला
विक्रांता का लाज नाही
हरवले काय तू  ते
तुला तो अंदाज नाही

डॉ.विक्रांत प्राभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

पापाच्या गावाला

पापाच्या गावाला
*************

पापाच्या गावाला
पुण्याचा हा रस्ता
जाई का रे दत्ता
सांग मला ॥

उदर भरण
जरी साधारण
लुटीचे धोरण
का रे तिथे ॥

तुझिया नावाचा
होतोय व्यापार
हक्क नावावर
कुणाचा रे ॥

भरे मंत्रचळ
किती खुळे जन
ज्ञानाचे अंजन
नसे का रे ॥

धावती आंधळे
कळप मेंढ्यांचे
लोचट हाताचे
प्रसादाला ॥

पायाखाली कोण
जाती तुडवले
श्वास अडकले
कुणाचे ते ॥

तया ना फिकीर
तमा ती कशाची
व्यर्थ त्या कृपेची
हाव फक्त ॥

विक्रांत थकला
देवा  बाजाराला
परत चालला
खिन्नपणे॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http ://kavitesathikavita.blogspot.in

किर्र रानी

किर्र रानी
****:
किर्र काळ्या राती होते
कुणीतरी भटकत
रानातल्या काजव्यांना
क्षणभर साथ देत॥

थबकून तरुखाली
होते रान सजवत
हरवून देहभान
स्वतःतच प्रकाशात .॥

रुजुनिया खोलवर
गेले वेडे झाड होत
किर्र गुंजारव स्वर
देहामध्ये कोंदाटत ॥

गंध हवेतला धुंद
होता युगे साठवत
अस्तित्वाला हरवून
कणकण उजळत ॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspo

हिरण्यगर्भी

हिरण्यगर्भी
*******

पसरे प्रकाश
निळ्या नभांतरी
स्वर्ण जरतारी
धागियात ।।

कोण उधळतो
कोण सावरतो
स्थिर फिरवितो
परिघात ।।

अनंत काळाचे
सतत वाहणे
धरणे सोडणे
कालातीत ।।

नव्हते आकाश
तेव्हाही जे होते
विश्वाचे बीज ते
लखाखते ।।

कळणे धुराचे
धरणे धुक्याचे
जाणणे तयाचे
तैसे काही ।।

विक्रांत पाहतो
पाहता नसतो
माघारी फिरतो
हिरण्यगर्भी ।।


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

क्रिकेट

क्रिकेट

******

कुणी एक तो त्वेषाने

चेंडू कुणाकडे फेकतो

कुणी एक तो

फळीच्या तुकड्याने 

त्याला दूर फटकारतो

त्याचा मागे

धावतात दहाजण

नियमात बांधलेल्या

जणू यंत्रागत

अन त्याच त्या क्रियेत

राहतात फिरत

तिथे प्रेक्षागृहात

बसलेले हजारोजन

दूरचित्रवाणी संचाच्या

समोर बसलेले लाखोजन

धावाच्या काल्पनिक संज्ञेत

रममाण होत

पाहत राहतात

तो तमाशा

पदरचे पैसा आणि

अमूल्य वेळ खर्च करीत

ती झिंग तो आवेश

ते हरणे ते जिंकणे

ते रडणे ते नाचणे

त्या क्षणी खरे असते

शिरे वाचून रक्तात

अड्रेनालीन घुसवणे असते

आणि रोजचे

धोपट कंटाळवाणे जगणे

विसरणे असते .

पण तो प्रत्येक आवेश

संपणारा असतो

किनाऱ्यावर फुटणाऱ्या

लाटेसारखा

क्षणिक ठरतो

यातून कोण काय कमवतो

अन कोण काय गमावतो

हे ज्याचे त्यालाच

ठावूक असते .

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in