मंगळवार, २८ नोव्हेंबर, २०१७

दत्त ध्यास




दत्त ध्यास
*********

देउनी सुखांना
जणू गांजविसी
नकोस मजसी
खेळणीही ॥

दावूनी दुःखांना
कधी भिवविसी
चित्तास भ्रमसी
उगा देवा ॥

आता मी उदास
टाकूनी साऱ्याच
धरे तुझी आस
रात्रंदिनी ॥

देणे तर द्यावे
तुझे प्रेम सुख
काही न अाणिक
मागतो मी ॥

विक्रांत जनास
सांगतो मनास
दत्ता विना ध्यास
धरू नको ॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

रविवार, २६ नोव्हेंबर, २०१७

सगुण निर्गुण



सगुण निर्गुण

जेव्हा तू जात होतीस
आकाश रिते करून
बंद करुनी पाने मने
गेली अंधारात विरून

तसा तर लखलखणारा
उजेड आतमध्ये होता
उर्जेचा गहन प्रवाह तो  
कणोकणी वाहत होता

पण डोळ्यांचा हट्ट वेडा
जीवनास जड होत होता
तिमिर कल्लोळात भान
अन अंधार उशाला होता

येणे तुझ्या हाती नव्हते
अन जाणे ते ही कधी  
अर्था वाचून अर्थ घटला
आला पसाय घेवून हाती

त्या भरजरी क्षणांना मी
ठेविले मग मनात गोंदून
मिट्ट काळोखात ध्यान
गेले लख्ख प्रकाशी बुडून

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in


शनिवार, २५ नोव्हेंबर, २०१७

सृजन



सृजन
******
हा सृजनाचा
शाप तनाला
शाप मनाला
का जीवाच्या ॥

अमरत्वाचे
खूळ लागले
विश्व जाहले
रतीरत ॥

मेलो तरी मी
उरणाऱच ना
राहणाऱच ना
वंश माझा ॥

दिसल्या वाचून
आत लागली
कुणा न कळली
कळ अशी ॥

आणि तमाशा
बघत हसतो
जग जो रचतो
रचनाकार

जगता वाचुनी
तोही कुठला
म्हणूनही मांडला
का हा खेळ ?


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in


शुक्रवार, २४ नोव्हेंबर, २०१७

दत्त शोध

दत्त शोध 
*******

माझ्या जीवाला 
वेड लावून 
गेला ठकवून
दत्तराज ॥

शोधून तयाला 
बहुत थकलो
उदास जाहलो 
अंतरी मी 

वाटते शोधाचा 
अंत या होऊनी 
जावे उजळुनी 
जीवन हे ॥

याहून असता 
अाणिक मागणे
जळोन जगणे 
जावो माझे ॥

दत्त माऊली
कृपा करूनी
घेई उचलूनी
विक्रांता या ॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

सोमवार, २० नोव्हेंबर, २०१७

ज्ञानदेव माउली

॥ ज्ञानदेव माउली ॥


इंद्रायणीच्या काठावरली
भिजलेल्या वाळू मधली
सोनपावले ती इवलाली
असती मम हृदयी उमटली


आजन्म मी तसाच तिथला
होऊन राहतो तोच किनारा
गोठूनिया त्या काळामधला
खळगा होत अमृत भरला


शब्द कदाचित नच पोथीतले
कानी येती ते बोली मधले
झेलून घेतो निनाद उठले
करीत साजरे लक्ष्य सोहळे


दूरवरी जरी मी पडलो येऊनी
शब्द कुशी तव रहातो निजुनी
शब्दामधल्या त्या स्पर्शातूनी
जाते वितळूनी जन्म टोचनी


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

शनिवार, १८ नोव्हेंबर, २०१७

मृगजळाचे आवतन

मृगजळाचे आवतन
*****************

मृगजळाचे आवतन खुळे आज मी स्वीकार केले
डोळ्यात भरून जुनाट स्वप्न श्वास उरात उधाणले

भले असोत खरे खोटे वा हे स्वप्नभुली हिंदोळे
क्षण मिठीत कुणाच्या परी जगणे हे खरे झाले

मरण  तसे तर आहेच कुठे उभे असे ठाकलेले
आज नाही तर उद्या संपतील श्वास हे साचलेले

मरावे फुटून उरी का असता स्वप्न सजलेले
कणोकणी अस्तित्वात असता रंग रे उधळलेले

मनातच ना जग असते मन मिटता जग मिटते
असणे नसणे जाणे येणे सुखोर्मीही त्यात असते

 डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

शुक्रवार, १७ नोव्हेंबर, २०१७

गिरनारी



॥ गिरनारी ॥


एकेक पायरी
चढो तुझा दास
ठेवूनी विश्वास
भेटशील ॥
हर एक क्षण
जावो स्मरणात
पडूनी  पथात
विनवितो ॥
माय बाप तूच
जीवनाचा ध्यास
तुझ्यासाठी श्वास
देही घेतो ॥
करी विनवणी
घाले लोटांगणी
मज निरंजनी
ने गे माय ॥
विक्रांत धरूनी
वाहतो देहास
पदावरी श्वास
सुटो माझा ॥


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

अंधार कसला

अंधार कसला ?

हा अंधार असे कसला
दश दिशात उगा भरलेला
तो स्वर्ग हरवला कुठे
जो माझ्यात मी जपलेला

हे बेफान वावटळ उरी
गगनात धुराळा भरला
शत रात्री नभी सजलेला
तो चंद्र कुठे कोसळला

कुणी म्हणती कातरवेळी
भान सारे हरवून जाते
कणाकणात दाटलेला
मग आकांत असे हा कसला

तो प्रकाश काचा फुटला
मज म्हणे थांबू मी कशाला
का लाटेत हरवून गेला
दीप जलात कुणी सोडला

घे नेत्रात सजवून रात्र 
जगण्यात जीव जर गुंतला
दे जलात सोडून जगणे
स्वप्नास जीव जर विटला

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

मंगळवार, १४ नोव्हेंबर, २०१७

मृत्यू वरन



मृत्यू वरन
*******::
अखेरचा श्वास माझा
सहजी ओंकार व्हावा
प्राण देहाने स्वतःच
हळू मोकळा करावा

सांडूनिया साचलेले
रिक्त सारे चित्त व्हावे
मी माझेपण बांधले
याद काही न उरावे

मिळताच डोळे आत
जग क्षणात तुटावे
जाणिवेच्या सरितेने
सागरात लीन व्हावे

असो गोड किंवा कडू
बीज मागे न रहावे
मरण्या आधीच इथे
मी त्या मृत्यूस वरावे

येणे जाणे व्यर्थ सारे
इंद्रायणीत बुडावे
मावुलीच्या कुशीत मी
माझ्यावाचून  रिगावे


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathiकavita.blogspot.in

सोमवार, १३ नोव्हेंबर, २०१७

नवे अर्थ


नवे अर्थ
***********

जेव्हा तुझ्या हिरव्या 
ओल्या डोळ्यातून 
उडतात निळी पाखरे 
नाही कसे म्हणू मी 
माझ्या जीर्ण मनाला 
फुटतात नवे धुमारे 

विझलेल्या आगीला 
स्पर्शताच वारे 
उडाव्यात ठिणग्या 
पेटून निखारे 
तसे जागते चैतन्य 
अन
किर्र काळ्या अंधारात 
उमटती क्षणात
प्रकाश गोंदले 
नक्षत्र चेहरे 

जाणवते मला मी 
जिवंत आहे  अजून
मग जगण्याची उर्मी 
उरामध्ये घेऊन 
मनातील गाणे येते 
पुन्हा तरारून 

मागे राहतात पथ 
आकांत कोंडलेले 
उलगडते स्वप्न तेच 
युगोनयुगी पाहिलेले 
भरतात जखमा काही
सल जुने मिटतात 
जगण्याला कारण काही 
अर्थ नवे भेटतात 


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे


पुन्हा एकदा

पुन्हा एकदा ********* पुन्हा एकदा आकाश चांदण्यांनी भरून गेले  पुन्हा अनाम सुखाने मन बहरून गेले ॥ तेच स्थळ तीच भेट देहातील आवेग थ...