मैया काठी आत खोलवर
गूढ एकांती शांत गंभीर
भल्या पहाटे पिठूर चांदण्यात
दोन माता गार गोट्यांत
बसल्या होत्या पूजा करीत
निर्भय धीर शांत आश्वस्त
चार दिवे त्यांनी सोडले
हळूच लहरत जवळ आले
गार बोचरा वारा आणि
दुधाळ पाणी खळखळ गाणी
उष्ण अश्या प्रेमळ प्रवाही
देहास सोडून दिले मीही
मी मैया त्या चार ज्योती
चंद्रप्रभा अन पाण्यावरती
कितीवेळ मग माहित नाही
चंद्र उतरला माझ्या देही
कुठे असे मी वाहून
गेलो
कोण असे मी पाणी झालो
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा