बंद झाली दार सारी
प्राण गर्द अंधकारी ओठास लावून कडी
कोंडिले मी कढ उरी
कालच्या त्या जगण्यास
अर्थ आज नाही जरी
भूतकाळी धावतात
स्वप्न खुळचट सारी
मी न जरी कालचाच
कालची ती हि नाही आजच्या या प्रकाशास
परि ते मंजूर नाही
जळू दे हे जग सारे
व्यर्थ जगण्यास झाले अथवा अस्तित्व माझे
जड जीवनास झाले
विक्रांत प्रभाकर
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा