घाटावरचा नावाडी
होता नाव वल्हवित
नेक धंदा पिढीजात
आपला प्रेमे करीत
डोळ्यामध्ये पण त्याच्या
उद्याचे काहूर होते
गाव आणि घाट त्याचे
बुडून जाणार होते
बाप आजा पणजोबा
या घाटावर जगले
मी भाऊ अन ताईनी
इथेच जग जाणले
दुजे काम करू काही
पोटाची या चिंता नाही
माईची पण साथ ही
आता मिळणार नाही
उदास स्वरात त्याच्या
विरहाची आग होती
नाळ तुटल्या इवल्या
अर्भकाची हाक होती
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा