शुक्रवार, २५ ऑक्टोबर, २०१३

ते तुझे पाहणे




बघुनी मला एकदा
हसलीस जाता जाता
तेव्हा माझ्या कवितेला
अर्थ नवा आला होता

 

ते तुझे पाहणे असे
थेट थेट आत होते
कि धडधडणे माझे
ऐकले जगाने होते

बंद दार होती सारी
कड्या कुलूप ठोकले
त्या तुझ्या पदरवाने
तट तुटून पडले

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

बाबा

प्रिय बाबासाहेब  *********** कृतज्ञतेच्या किनाऱ्यावर येवुन  तुम्हाला करतो आहे मी अभिवादन  कुठलाही रंग कुठलाही झेंडा  हातात घेतल्...