जगायचे सांग या मी
काय करू देवा आता
देहाच्या दगडा या नि
कसा कुठे फेकू आता
तट तट तुटतात
जन्मो जन्मीच्या या गाठी
व्यर्थ झाला शीण फार
धावतांना सुखापाठी
मिट्ट काळ्या काळोखात
मरे बीज प्रकाशाचे
अन जीवा काचतेय
ओझे कालच्या पुण्याचे
शृंगारल्या प्रेताची या
जणू वरात निघाली
ताठ निश्चेष्ट ओठात
सुखे स्वर्गाची मांडली
विक्रांत प्रभाकर
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा