भावानुवाद
क़तील शिफ़ाई यांच्या
अपने होंठों पर सजाना चाहता हूँ चा
ओठावर तुझे नाव सजवून मी
प्रेमगीत तुज बनवून गाईन सखे मी
विरहात तुझ्या अश्रू लाख ढाळीन
मोती होता तयांचे तुज वाहीन सखे मी
स्मरता तुजला गेलो जरी थकून
रोज आता स्मरणात तव येईन सखे मी
सारीच वस्ती घे अंधार वेटाळून
प्रकाशाया ,घर माझे जाळीन सखे मी
श्वास जावा तुझ्या मिठीत हा तुटून
अंत असा काव्यमय पाहीन सखे मी
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा