बुधवार, १७ जुलै, २०१३

काही बाही होण्याआधी






परक्या सारखी आलीस तू
जुबबी बोलून हसलीस तू
काही बाही होण्याआधी
चटकन निघून गेलीस तू

किती लोक बाजूस माझे  
वर्षानुवर्ष ओळखीचे
कुणासही कळले नाही  
माझी कोण आहेस तू

अजून आहे म्हणतो मी
नाकारणे तुज अशक्य मी
अशी वेदना चिरतरुण
हृदयात या आहेस तू

उगा बोललो असेच काही  
ओढून ताणून मग मी हि   
माहित होते जरी मजला
काहीही ऐकत नाहीस तू

तुला त्वरा होती निघायची
मला स्वत:ला सांभाळायची
वळून मागे न पाहताच
जिना झरझर उतरलीस तू

मीही टाळले तुला पाहणे
पाठमोरे ते जीवघेणे
नच पाहले जरी तरीही
मजला दिसत होतीस तू



विक्रांत प्रभाकर             
http://kavitesathikavita.blogspot.in/


कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

लोभ

लोभ ****** फुटली उकळी  गाणे आले गळा  प्रेमे उजळला  गाभारा हा ॥ १ शब्द सुमनांनी  भरले ताटवे भ्रमराचे थवे  भावरूपी ॥ २ पसरला धूप  ...