शनिवार, ८ फेब्रुवारी, २०२०

डंका





डंका
**********
हिंदु ना धर्म
फक्त पुजनाचा
हिंदु  शोध रे
अर्थ जीवनाचा  

धर्म सनातन
जाणे आत्मज्ञान
मना मनात
असे तत्वज्ञान

हिंदु टिकला
तरच टिकेल
बौद्ध जैन अन
शिख या भुवर

पडले  इराण  
पडतील आण
सांग तयाला
कोण वाचवीन

इथेच जन्मुन
इमान विकला
जो पर देशाला  
रे धत तयाला

त्या का म्हणावे
या देशाचा
पुत्र कुलक्षणी  
तो आईचा

सशक्त व्हावा
धर्म हा संपन्न
सर्व त्रुटीना
देत फेकून

हाच केवळ
आहे त्राता  
या जगताचा
सौख दाता

यात मजला  
मुळी न शंका
म्हणुन पिटतो
मी  हा डंका

**
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

वलय




पाणीयाचे थेंब
पडता पाण्यात
नक्षी वलयात
उमटती
हिरव्या डोहात
चंदेरी कड्यांचे
सौंदर्य क्षणांचे
दृश्य होते
वलया न क्षिती
मिटून जाण्याची
येण्याची जाण्याची
कधी कुठे
तिथलेच पाणी
होय वरखाली
ऊर्जेची कोवळी
रेष धावे ‍‍‍ ‍‍‍
आयुष्य वलय
तैसे अस्तित्वाचे
एकाच क्षणाचे
विश्व डोही
विक्रांत पाहतो
घडता सोहळा
पाहणारा डोळा
होऊनिया

 डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.in

बुधवार, ५ फेब्रुवारी, २०२०

द्वैत माहेर





द्वैताच्या माहेरी
अद्वैताचे गाणे
घेऊन साजणे
आले कोणी 
आता माझे मन
इथे ग  रमेना
संग सोसवेना
इतरांचा 
तोच तो ग मनी
राहिला भरुनी
झाले मी दिवानी
एकत्वाची 
कल्लोळाची ओढ
लागली थेंबाला
निघे मिटायला
दुजेपण 
सुटावे माहेर
सुटावे सासर
उभी वाटेवर
राहावी मी 
मग आहे नाही
येणे जाणे काही
रंभागर्भ वाही
गती व्हावी 
विक्रांत गडनी
सद्गुरु स्वामिनी
पाहते हसुनी
कौतुकाने 
दावी खाणाखुणा
जीवीच्या त्या गोष्टी
भरुनिया प्रीती
ओतप्रोत
 **
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

मंगळवार, ४ फेब्रुवारी, २०२०

एक कविता दोन विचार



एक कविता दोन विचार
***********************
अ‍

जळो तुझे गीत
माझ्या जीवना रे
ओघळून सारे 
पडो खाली 

तुटो फुटो जग 
लागो तया आग 
अवघाच राग  
व्यर्थ पाही

नको चिटकावू
शब्द गोड गोड 
भ्रमातच कोड
पुरवून

क्षण संवेदना 
अनंत यातना
सारी  दुनिया
अरे  इथे

जळलेले स्वप्ना
राहू दे जळले 
वेदनांची फुले 
सवे माझ्या

जन्म अमावस्या 
येईस्तो मरणा
आपुली आपणा
जाण नाही   

विक्रांत अंधार
निपचित ठार 
असे सभोवार
दाटलेला

0000000000000000000000000000

ब 

फुलो तुझे गीत 
माझिया मना रे
शब्द सुर सारे  
ओघळू दे  

मोहरावे  जग 
यावी तया जाग 
अवघा आवेग  
सार्थ होवो

क्षण संवेदना 
विसरो यातना 
हळुवार तना
सुखव रे
नको अडकू रे
गोड गोड शब्दा
सोड ते जगता
भोगावया

फुलव रे स्वप्ना
तया जे जळले 
वेदनांची फुले 
फुंकरून

जन्म चांदणे हे
सुंदर जगणे
आपण वाटणे   
दोन्ही हाती

विक्रांत होवून
सुखाचा सागर
आनंद अपार
 सभोवार

**
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

सोमवार, ३ फेब्रुवारी, २०२०

देहाचे या फुल






सुटू सुटू पाहे 
देहाचे या फुल 
शोधतांना मुळ
जीवनाचे .

आलो उमलून 
कळल्यावाचून 
सौख्याचे घेऊन 
वरदान 

भोगले ते दुःख 
वाटय़ास आलेले 
डंख मारलेले
प्रारब्धाने 

उधळला गंध 
साठलेला आत
केला आसमंत 
सुगंधित 

नाही उमटली 
आस कधी मनी 
ठाऊक कहाणी 
देहाची या 

सुंदर जाहले
अवघे जीवन 
जरी दयाघन
भेट नाही 

फुलाची या माती 
मातीचेच फुल 
फिरते वर्तुळ 
सदोदित 

परि कधीतरी 
येईल तो कुणी 
नेईल खुडूनी
देवालयी

तोवर विक्रांत 
जन्म पुन्हा पुन्हा 
ज्ञानदेव मना
ठेवूनिया 



© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

शनिवार, १ फेब्रुवारी, २०२०

दत्त उरला



 दत्त उरला
*************
मज वाचून मी
मज पाहताना
प्रकटून मना
दत्त हसला
झाले घरदार
हे हवा महाल
सरला सांभाळ
मनातला
विक्रांत जगता
जगत विक्रांता
अवघ्याच वार्ता
बोलायला
कपारिचे फुल
कपारी फुलोरा
कपारी घडला
विश्वोद्भव
घडले घडणे
करण्या वाचून
बीजा उगवून
ये रोपाला
पाहता पाहता
अजब खेळाला
रुप नामातला
हरवला
रे दत्त उरला
हे विश्व भरला
तो शब्द नसला
ओठातला

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

 http://kavitesathikavita.blogspot.in

अटळ

अटळ **** गिरनारी मूर्ती फुटली गोरक्षाची  ती कृती भ्याड नामर्द रात्रीची  अफगाणी मूर्ती फुटली गौतमाची  ती कृती उद्दाम  द्वाड दिवसा...