.*****
झरतात नेत्र माझे वादळूनी अंतरात
जळतेय रक्त माझे
भावनांच्या वणव्यात
पेटवली तूच वात
सांभाळली आहे आत
उजळून प्रकाशात
जगू दे रे उजेडात
जरी जीवा धीर नाही
शिरी भार सोसवत
हर दिसी हर निशी
शूल सले काळजात
तुझ्याविना मुळी सुद्धा
अर्थ नाही जगण्यात
चाचपडे जन्म सारा
वाट नाही सापडत
क्षणभर स्पर्श दे रे
ओथंबल्या स्पंदनात
व्यर्थतेची खंत जावो
धीर तुझ्या सांत्वनात ।
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
kavitesathikavita.
☘☘☘☘ 🕉️ .
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा