दुरावल्या मितास

दुरावल्या मितास
*************

नशिबाने कधीकधी
मित असे मिळतात
न मागता जीवनात
स्वर्ग जे फुलवतात ।

कळत नकळत जे
जिवलगही होतात
तरी का न कश्याने
दूरावलेही जातात ।

काही गैरसमज वा
संशय काही येतात
मैत्रीलाच मैत्रीचे ते
ओझे मानून जातात  ।

त्यांचे जीवनात येणे
जीवन उमलून जाणे
परी कथेहून जणू
असते लोभसवाणे ।

त्याचे निरपेक्ष देणे
जणू वरदान होते
त्याचे सोडून जाणे
प्राप्त प्रारब्ध ठरते ।

मिळता मित म्हणून
सोबत असे तोवर
हा माझा वेडा जीव मी
ओवळतो त्याच्यावर ।

अन गेला दूर जरी
मनी दुवा उमटतो
सदा रहा सुखी यार
आयुष्य तया मागतो ।


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in