बुधवार, २८ मार्च, २०१८

उधारी


उधारी

गर्द गूढ निळ्या रात्री
घेऊनिया डोह गात्री
माथ्यावरी चंद्र दावी
खुळी स्वप्ने जरतारी

फाटलेले ओठ अन
गाणे उलतेच उरी
तो सुखाचा सोस जून
स्वप्न मानतोच खरी

वेडी फुंकर कुणाची
वेदनांना डिवचते
जाळ रक्तातील तप्त
श्वास शून्य पेटवते

तम देही कोंडलेला
पेशीपेशी हतबल
तीच व्यर्थ कवाईत
तोच चालतोय खेळ

दिवसांची ही उधारी
आता पेलवत नाही
नि सुखाचे उखाणेही
या मना सुटत नाही

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

पुत्रशोक

पुत्रशोक  ( डॉ. हरेश मंगलानी सरांच्या मुलाच्या, डॉ. रौनकच्या आकस्मक निधनाने उमटलेली  व्यथा) ******* मुलाचे पार्थिव खांद्यावर वाह...