रुतलेली आठवण

मला घेरून राहिलेलं
एकाकी एकटेपण
माझी फुटकी नाव अन
निरर्थक वल्ह्वणं
माझे हाक मारणं
माझे गळा सुकवणं
सारे काही दिसत असून
डोळ्यात धुक दाटणं
अन अचानक एका
उंच लाटेच उठणं
नखशिखात भिजायच ठरवून
कोरड ठणठणीत उरणं ...
मग मी होतो
नाव वल्हे पाणी अन
एक रुतलेली आठवण

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

देहाचे कौतुक

काय या देहाचे करावे कौतुक

सदा भूक भूक करे जगी |

सदा रोगराई असे पाचवीला

तरीही स्वत:ला कंटाळे ना |

शिणे रात्रदिन लागला पोटाला

मरूमरु आला कष्टाने या |

जरी लडखडे व्यर्थ बडबडे

सुटेनाची कुठे मोह लोभ |

अहो देवराया दत्त दिगंबरा

सांभाळा सांभाळा याला आता |

विक्रांत प्रभाकर

http://kavitesathikavita.blogspot.in/

ओंकार तू

निराकारातून उमटला            

करुणामय आकार तू            

मिती जन्मदाता प्रश्न           

विश्वसंकल्पा आधार तू

महास्फोटाआधी दाटली

अनाकलनीय उर्जा तू

नेणिवेचा अथांग सागर

नि जाणीवेचा गर्भ तू

ज्ञानाची सीमा मानूनही

चक्रावणारा अनंत तू  

विज्ञानाची घुसळण इवली

सदा सर्वदा अस्पर्श तू

थकली बुद्धी ठकला विचार

इतुका अगणित अपार तू

माझ्या मनी सजविलेला

ज्ञानेशाचा ओंकार तू

विक्रांत प्रभाकर

http://kavitesathikavita.blogspot.in/