शोधाच्या रिंगणी

शोधाच्या रिंगणी 
फिरे गरगर 
गळ्यातला दोर 
सुटे चि ना 

मारतो हिसके 
कधी आवेशाने 
अधिक तयाने 
फास बसे

बसले जे उंच 
तुजला जाणून 
तयाला पाहून 
हेवा वाटे

आहा पुण्यराशी 
भाग्याचे पाईक 
देवा सोयरीक 
केली ज्यांनी

अन् आम्ही कैसे 
असे भाग्यहीन 
सुटेना रिंगण 
दावण ही

विक्रांत घाण्याला 
रोज मरे मरे 
दत्ता तुज स्मरे 
सोडव रे 

 डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

दत्ताई

दत्ताई
******
कृपेची मागणी
माय तुझ्या दारी
दाटल्या अंधारी
दीप होय ॥
प्रेमाचे गा-हाणे
माय तुझ्या गळा
ओत ग जिव्हाळा
सर्व काळी॥
मूढ मी बालक
धावे सैरावैरा
देई ग आसरा
पदराचा ॥
भक्तीचा भुकेने
झालो ग  व्याकूळ
मिटेना काहूर
अंतरीचे ॥
असुनी जगाची
तू ग स्वामींनी
भिकारी होऊनी
जगतो मी ॥
इतुका असे मी
काय भाग्यहीन
अनाथ म्हणून
मिरवितो ॥
म्हणतो विक्रांत
ये गं ये दत्ताई
उचलून घेई
कडेवरी ॥

तुझी आठवण

तुझी आठवण

किती विलक्षण

मजला सोडून

जात नाही ॥

मनी भरलेले

झुकलेले डोळे

स्मरणी भिजले

येत राही ॥

तुझे बोलावणे

तुझे थांबवणे

तुझे ओढावणे

मुग्ध किती ॥

धुक्यात दडले

दवात सजले

अर्थ नसले

वेडे गाणे ॥

तरीही म्हटले

देही आसावले
अतृप्ती सजले

पुन्हा पुन्हा ॥

जरी आता नाही

घेणे गाठी भेटी

मन तळवटी

फुलांची तू ॥

००००००

© डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.in

दत्त दिसो मज

दत्त दिसो मज
भरला जगात
अवघ्या रूपात
नांदणारा ॥
दत्त स्मरणात
जाऊ माझा दिस
विषयाचे विष
स्पर्शू नये ॥
नांदावा सकल
संतांचे संगती
उलटून दिठी
पाहण्याची ॥
वाहती प्रवाह
तमाचे भ्रमाचे
व्हावे नच त्यांचे
कधी काळी ॥
आणखी विक्रांता
नलगेच काही
सदैव तू राही
हृदयात ॥

© डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.in

. . .ना चि

. . .ना चि
**********
त्याचे प्रश्न तिला
तिचे प्रश्न त्याला
उत्तर कोणाला
सुचेनाचि

आवडला खेळ
निसटली वेळ
परी ताळमेळ
लागेनाचि

काही देहावरी
काही मनावरही
सुखाच्या लहरी
थांबेनाचि

कळेल जगाला
घराला दाराला
शब्द बोलण्याला
धजेनाचि

इतकाच काळ
इतकाच वेळ
मन रानोमाळ
थांबेनाचि

निरोपी भिजले
शब्द ओठातले
हात हातातले
सुटेनाचि

आजचा उद्याला
देऊन हवाला 
प्रश्न जडावला
मिटेनाचि

०००००००

© डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.in

दत्ता येई रे

दत्ता येई रे

मज पाही रे

पदी देई  रे

ठाव आता ॥

 कर घाई रे

वेळ नाही रे

प्राण जाई रे

मम आता ॥

जन्म सरला रे

यत्न चुकला रे

देह थकला रे

भवरोगी ॥

नच लायक रे

मूर्ख बालक रे

तरी दुर्लक्ष रे

करू नको

घट फुटू दे रे

नभ सुटू दे रे

प्रश्न सुटू दे रे

मुळ रुपी ॥

येई धावत रे

कृपा विक्रांत रे

असे मागत रे

स्मर्तृगामी

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com

०००००००

वस्त्र

वस्त्र

*****

वस्त्र विटले

वस्त्र फाटले

अस्तित्वास हे 

प्रश्न पडले

नवे कालचे

आज जुनेरे

उद्या होईल

बघ पोतेरे

तर मग हा

व्याप कशाला

अर्थ काय रे

या जगण्याला

प्रश्न असले

वांझ मनीचे

पुन्हा उठले

शांत तळीचे

शोध घेऊन

जीव थकला

दत्त पदाशी

येत थांबला

दे बा उत्तर

येत सत्वर

होणे मग ते

होवो नंतर

तुझा विक्रांत

उभा तिष्ठत 

तव दारात

तुज स्मरत  ॥

© डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.in