नेई मज दत्ता

नेई मज दत्ता
पुन्हा चांदण्यात
पुन्हा पावलात
स्वर्ग नांदो ॥

पुन्हा माथ्यावरी
झळाळो तो चंद्र
ओघळावा सांद्रतुही मनी ॥

तीच लवलव
हिरव्या पानात
चंदरी रसात
दिसू दे रे ॥

कभिन्न कातळी
हरूनियां भान
माझे हे मी पण
जाऊ दे रे ॥

दरीतला वारा
येऊ दे भरारा
मनाचा पिसारा
फुलू दे रे ॥

साद कानांवर
जय गिरणार
पुन्हा एकवार
पडू दे रे ॥

लोभस ती मूर्ती
दिसू दे चरण
डोळ्यात भरून
पाहू दे रे ॥

 डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
००००००

आई

लायकी वाचून
नाही ना धावत
तुजला मागत
प्रेम प्रभू ॥
बाळ हे मळले
घाणीत पडले
आईने त्यजिले
काय कधी ॥
तैसा जरी मज
दोषांनी वेढले
वाया घालविले
जन्मात या ॥
घेई गे जवळ
करी गे सांभाळ
करून सकळ
दोष दूर ॥
कुपुत्रा सुपुत्र
करण्याचे बळ
तुजला केवळ
मायबाप ॥
विक्रांत वाचाळ
बोलतो बरळ
करिसी सरळ
दत्तात्रेया.॥
 डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
****०००००

तुझी आठवण

तुझी आठवण

**********

तुझी आठवण

आयुष्य भरून

चांदणे होऊन

ओघळते ॥

माझ्या अंधारात

क्षणभर पेटून

देई वरदान

प्रकाशाचे॥

जावे हरवून

तुझाच होवून

मी माझेपण

वाटे सदा॥

दुनिया जरी ही

बाजार होऊन

जातेय घेऊन

रोज मला॥

खुळी जरी मम

स्वप्न हरवून

सरले जीवन

नटलेले॥

खेद खंत नच

कधी ये दाटून

तुझाच होवून

जगतो मी॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in‍

प्रेम उधानले ओले

 प्रेम उधानले

********

प्रेम उधानले ओले

गर्द आभाळ हे झाले

मन मृदुल मवाळ

नवे अंकुर फुटले  ॥ 

आस डोळ्यात दाटली

कुण्या रूपात खिळली

किती सांगावे जीवाला

होडी  वादळी धावली  ॥

युगे उलटली तरी

तोच हव्यास साजरा 

घन ओथंबले तन 

मिठी मारते अंधारा ॥

जादू स्पर्शात दाटते

कुण्या पुसट क्षणाला

जन्म हरवतो पुन्हा

त्याच स्तिमित पळाला ॥

ओझे मनाचे सुटते 

उगा प्रतिष्ठा गोठले

पंख भरारती मुक्त

स्वप्न पाहत सावळे ॥

ओढ अनाम अतृप्त

जन्मा वेढून राहते

काया थकली कोवळी 

कुण्या शोधात शिणते ॥

 डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in‍

डॉक्टर शेखर वामन फुलपगार .

डॉक्टर शेखर वामन फुलपगार .

आपले एक मित्रांचे कोंडाळे असते
 त्यातील बहुतेक मित्र हे
आपले आपल्या सारखे
आपल्या मार्गाने चालणारे
आपल्यासारखा विचार करणारे
असे असतात पण
त्यात एक वेगळा मित्र असतो
तो बंडखोर खोडकर आणि
बेधडक स्वभावाचा असतो

आमच्या मित्रांच्या कोंडाळ्यात
डॉक्टर शेखर फुलपगार असा एक
आगळावेगळा मित्र आहे .
खरंतर हे एक अगम्य अद्भुत असे
वेगळे रसायन आहे,
जे भल्याभल्यांनाही कळत नाही.
कुणाला तो उद्धट वाटतो
कोणाला रागीट
कुणी त्याला विक्षिप्त हि म्हणते
तर कुणाला अतिशय जीवलग
आणि जीवाला जीव देणारा असा वाटतो .
कोणाला तो अतिशय धूर्त
आणि आतल्या गाठीचा वाटतो
तर कोणाला एकदम मोकळा ढाकअसा
वा कुणी त्याच्यावर
विलासी असल्याचा आक्षेप घेतो
तर कुणाला तो अत्यंत
कुटुंबवत्सल असा वाटतो .

तो कसाही असो पण
आपल्या पद्धतीने
आपले जीवन जगणारा असा आहे
आणि असे जगताना तो
कुणाचीही मुलाहिजा बाळगत नाही
एवढे मात्र खरे .
एका अर्थाने तो एक विलक्षण मित्र आहे .
तो हरहुन्नरी स्वभाव असलेला
जगाची जाण असलेला
जगाचे छक्केपंजे कळणारा
जगाशी छक्केपंजे खेळणारा
असा अवलिया माणूस आहे
मित्रांच्या भाषेत बोलायचे तर
एकदम अवली माणूस आहे .
या माणसाने जीवनात
खूप स्वप्न  पाहिली 
अन त्या स्वप्ना मागे तो झपाटून धावला.
यातील काही स्वप्ने यांनी पूर्ण केलीही,
काही अजूनही अपूर्ण आहेत
अन तो त्यांच्या मागे जाणे
कधीही सोडणार नाही
हे मला पक्के माहीत आहे.

या माणसाने जीवनात
अनेक दुःख सहन केले आहेत
अनेक पराभवही सहन केले आहेत.
पण या माणसाने कधीच
 हार मानली नाही
राखेतून उठणाऱ्या त्या
सुवर्ण पक्षासारखा
हा पुन्हा पुन्हा उठून उभा राहत आहे
फिनिक्स अाहे हा.

या माणसाचे आणखी एक वैशिष्ट आहे,
 ते म्हणजे त्यांच्यावर जर
अन्याय झाला असे त्याला वाटले
तर त्याविरुद्ध तो चवताळून उभा राहतो .
आणि मी मी म्हणणाऱ्यांशी सरळ पंगा घेतो
त्याची  मते म्हणजे जणू काही
दगडात कोरून काढलेले शिलालेख आहेत !
 एकदम पक्की!
 भले ती तुम्हाला पटोत वा ना पटोत
आवडोत अथवा न आवडोत
याच्याशी त्याला देणेघेणे नसते.
कारण ती तो कधीच बदलणार नसतो
 त्यामुळे तुम्हाला शेखरला
स्वीकारायचे असेल तर
त्याच्या माता सकट
स्वीकारले स्वीकारावे लागते.

 भले तर तुम्ही त्या मतांकडे
कानाडोळा करा
पण त्याला विरोध करू नका
कारण जर त्याला विरोध झाला
तर तो बंडखोर जागा होतो
आणि तुमच्याशी वाग युद्ध हे होणारच
वाद प्रतिवाद विवाद हे होणारच
त्या साठी कितीही वेळ लागो ,
अर्थात तो वाद संपल्यानंतर
त्याच्याशी असलेल्या मैत्रीला
कधीही तडा जाणार नाही
 याची मात्र सगळ्यांना खात्री असते .

तर असा हा अनेक खाचाखोचा असलेला
हरहुन्नरी मित्र आहे.
 त्याचा मनुष्य संग्रह प्रचंड आहे
त्यामुळे कधी कधी असे वाटते
हा मनुष्य म्हणजे स्वतःच एक संस्था आहे.
अशी संस्था जी कधीही निवृत्त होत नाही .
या माणसाला तुम्ही लाखवेळा सांगा
आता रिटायर होत आहेस
आराम कर
तो तसे कधीही आणि कदापि घडणार नाही
कारण जीवनामध्ये सतत
कार्यरत राहणे
या माणसाला त्याच्या जगण्याला
उर्जा देत राहणार आहेत.
ते त्याच्या जगण्याचे साधन आहे
असे मला वाटते म्हणून मी असे म्हणेल
की मित्रा तुझा हा अनिवृत्त प्रवास
असाच अव्याहत चालू राहू दे.
तू नवनवीन आव्हान घेत रहा.
त्यांना झेलत ,सतत लढत राहा
आणि विजयी होत राहा
 तुझ्यासाठी हि सदिच्छा .

 डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in‍

नेमिनाथ देरासरी

नेमिनाथ देरासरी
***************
नेमीनाथ देरासरी
होता ऊर्जेचा सागर
खाली नमिता श्रद्धेने
माझी भरली घागर ॥
मूर्त उदार गंभीर
लखलखीत सावळी
मंद प्रकाशात पित
दिसे सुवर्ण झळाळी ॥
शांत भगिनी समोर
जणू प्रत्यक्ष विरक्ती
लाख आशिष भेटले
तया पदी जाता दृष्टी ॥
चित्र कोरीव मंदिरी
भान हरपे पाहाता
मज सांगती जाहाली
किती शब्देविना कथा ॥
देवा प्राचीन सुंदरा
कृपा मजवरी करा
भक्ती विरक्ती अहिंसा
माझ्या जीवनात भरा ॥

 डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in‍

डॉ.शोभा चव्हाण मॅडम

मजबूत तटबंदी असलेली

खंबीरपणे उभी राहिलेली

गढी तुम्ही पाहिली असेल

चव्हाण मॅडमला पाहिले की

मला ती गढी आठवते.

त्यांचे व्यक्तिमत्त्व असेच आहे 

खंबीर रोखठोक आणि दृढपणे

उभे असलेले स्वत्व जपलेले

तिथे भुसभुशीतपणा मुळीच नाही

तिथे आहेत

कणखर निष्ठेची तत्त्वाची

दगडी चिरेबंदी

ठामपणे उभी असलेली

तिथे तुम्हाला उगाचच्या उगाच

प्रवेश मिळणार नाही

तिथे तुमचे काम असेल

तुम्हाला गरज असेल

तुम्ही प्रामाणिक कष्टाळू

कर्तव्यनिष्ठ असाल

तर गढीचे दरवाजे तुमच्यासाठी

सदैव उघडे असतील.

खरच चव्हाण मॅडमला

आळशी कामचोर

आणि उद्धट माणसांबद्दल

प्रचंड चीड व नावड आहे

त्या अत्यंत स्पष्टवक्त्या आहेत

आणि समोरच्याची चूक

त्यांच्या तोंडावर बोलून दाखवण्यात

मुळीच कचरत नाहीत

त्यामुळे येणा-या नाराजीची

त्यांना काहीच पर्वा नसते

आपण डॉक्टर असल्याचा

आणि आपल्या पदाचा

सार्थ अभिमान त्यांना आहे

त्यामुळे कुणी येऊन केलेला अपमान

त्या सहन करू शकत नाहीत .

जरी बऱ्याच वेळा व्यर्थ बोलणा-या कडे

त्या सहज कानाडोळा करतात

पण वेळ येताच त्याची

कान उघडणी करण्यास

मुळीच मागेपुढे पाहत नाहीत.

त्यांच्या जगात तुम्हाला

सहजासहजी प्रवेश मिळत नाही

पण मिळाला कि कळेल

त्या प्रचंड साध्या प्रेमळ उदार आहेत .

मित्र मैत्रिणींना लेकी बाळींना

एवढेच नव्हे तर शेजारी पाजारी

यांनाही खाऊ पिऊ घालण्यात

त्यांना खूप आनंद मिळतो.

त्यांच्या वागण्यात बोलण्यात

कधी राजकारण नसते

पण आपल्या बॉसला

सगळेच सांगितले पाहिजे

असे त्यांना वाटते

त्यामुळे काही लोकांना

त्यांच्यात चाणक्य किंवा नाना फडणीस

यांचे रूप दिसत असेल तर

नाईलाज आहे.

तसेच त्यांना नाही जमत

उगाच सगळयाबरोबर 

गुडी गुडी राहणे .

कारण ते त्यांच्या स्वभावातच नाही .

आपण रुग्णालयाचे अॅडमिन आहोत

अन् जे करतो ते

रुग्णालयाच्या भल्यासाठीच करतो

याचे सदैव भान असते .

कुठलेही काम हाती घेतले कि

ते तडीस नेणे ,शेवटापर्यंत पोचवणे

हा त्यांचा खास गुणधर्मच आहे .

जे आपल्या वाट्याला आले

ते सारे सहजतेने त्यांनी स्वीकारले .

जीवनाला सामोरे जात

सारे सुखदुःख  पचवले .

मला माहित आहे ,

आपल्यापैकी फार कमी लोकांना

चव्हाण मॅडम कळल्या असतील .

बरेच लोक त्यांच्याकडे यायला

कचरत असत, घाबरत असत .

पण त्यांची तत्त्वनिष्ठा कळली की

त्यांना समजणे सोपे आहे

आपल्या कामाशी प्रामाणिक रहा

कार्यमग्न रहा कर्तव्यतत्पर रहा

हेच त्यांचे सांगणे असे

तसे न केले तर

अॅडमिनला अडचणीत आणले तर

त्यांना खपत नसे

मग नियमाप्रमाणे

वरिष्ठांकडे तुमची तक्रार होणार

तुम्हाला मेमो मिळणार

हे निश्चित

पण त्यात त्यांचे व्यक्तिगत राग लोभ

असे काही नसायचे .

इतकी वर्षे रुग्णालयाच्या ऑफिसचा

अविभाज्य भाग असलेल्या

चव्हाण मॅडम आज आपला निरोप घेताहेत

त्यांना दीर्घायू लाभो

आरोग्य लाभो

सुखसमाधान लाभो

हीच प्रार्थना  .

डॉक्टर विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

(कवितेसाठी कविता )

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
००००००