दत्ताचिया वाटे जाता
मन हरवून जाते
भक्ती सुखात रमते
पुन्हा माघारी न येते ।।
दत्ताचिया प्रेमामध्ये
देहभान विसरते
घरदार संसार वा
नच आपुले उरते ॥२॥
दत्ता तुझ्या वाटेवरी
मला सदा राहू दे रे.
दत्ता तुझे गीत नित्य
माझ्या ओठी येवू दे रे ।।
दत्ता तुझे रूप सदा
डोळा भर पाहू दे रे .
दत्ता तुझा भक्त खुळा
असा मला होवू दे रे ॥॥
दत्ताचिया वाटेवरी
विक्रांत बहु रमला
स्वप्न सत्य सुषुप्तीत
दत्त रूपासी जडला।।
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
