बुधवार, १६ सप्टेंबर, २०१५

संपले दिवस






 
संपले दिवस
असे तसे काही
सरतील हे ही
कधी काळी
  
मरणाचा डोळा
सदा रोखलेला
गुंगारा जमला  
कधी कुणा

संपती विपत्ती
आसक्ती विरक्ती
सारी खेळासाठी
आटाआटी

किती खेळायाचे
कुणासाठी असे
कुणालाही नसे
भान त्याचे

आणिक धूसर
काही खाणाखुणा
खुणावती मना
हळुवार

असेल का अंत
यया धावण्याचा
नवीन खेळाचा
आरंभ वा  

किती बोलावती
वेगळाल्या रिती
पाऊलात भिती
खिळलेली

 विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/







शनिवार, १२ सप्टेंबर, २०१५

पुनर्नुभवी वासना






नाव विसरत आहे मी
चेहरे विसरत आहे आता
एकेक फुल विस्मृतीत
गळून पडत  आहे आता

इतका दूरवर आलो  मी
प्रवाहात वाहत असा की
मागची कित्येक दृश्य
धुरकट दिसत आहे आता

पुढे काय मांडले तेही
पाहायचे नाही आता 
स्मरणाचे विद्ध पक्षी 
फडफडत आहे आता

आशा उमेद उत्साहाचे
ते जगणे स्वप्न होते
का सत्य हे पहाया मन 
दचकत आहे आता

कित्येक पेशी उध्वस्त
स्मृतीकुंभ भरलेल्या
तळघरातील अंधारात
क्षीण कन्हत आहे आता 
 
रूप गंध स्पर्श सारेच
भास वाटतात इथले  
अन या क्षणीचा मी
मला शोधत आहे आता

अन पुनर्नुभवी वासनांची   
सारीच अट्टाहासी भुते
कोपऱ्यातच मनाच्या
वितळू पाहत आहे आता

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/



महफ़िल

महफ़िल  ******* यारों के दिलदारों के टीकट आ रहे हैं ।   महफ़िलों के रंग सूने हो रहे हैं । तुम किस सुबह का इंतजार कर रहे हो?  ...