बुधवार, १० जून, २०१५

पाल..






चिवटपणे जगते पाल
भिंतीवरी तग धरत  
तिला माहित फक्त
बसणे जागा सांभाळत

किडे मुंग्या झुरळ
सारे खात पटापट
दबा धरत संधी साधत
उदराचा खड्डा भरत

इवल्याश्या भिंतीची
इवली सरहद्द असे
कोपऱ्यात सांदीमध्ये
युद्ध घमासम दिसे

ट्यूब खाली गरमीने
जीवाला आराम पडे
वायरीच्या छिद्रामध्ये
अन नवा जीव घडे

कधी कधी मोहापायी
जीवावर वेळ येते
सोडून साठली शेपूट
मग मरण चुकते

लाखो वर्ष झाली तरी
घुसखोर घरातली
लळा तर सोडाच पण
मैत्रीण ही नाही झाली  


विक्रांत प्रभाकर 
http://kavitesathikavita.blogspot.in/














मंगळवार, ९ जून, २०१५

एक झाड कवितेचं



एक झाड कवितेचं
आत लावलय कुणी
आणि कळेना सदैव  
कोण घालतोय पाणी

प्रेमाची उब तयात 
विरहाची थोडी धग  
रक्तामध्ये दाटलेलं
दु:ख थोड थोडी रग

पेरल्यावाचून कुणी
घेवून आपली धून 
शब्द शब्द येती वर
उरातून उकलून  

कधी कधी उगाचच  
येते गर्द मोहरून 
कधी कधी पान पान
जाते एकेक झडून 

कधी खातो खस्ता कधी 
सळसळे झळाळून 
फळ फुले पक्षी होत 
जातो मस्त धुंदावून 

कधीतरी आणि दोघे 
येती दोन दिशातून
छाया माझी स्वप्न होते 
शब्द जाती हरवून 


विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/



महफ़िल

महफ़िल  ******* यारों के दिलदारों के टीकट आ रहे हैं ।   महफ़िलों के रंग सूने हो रहे हैं । तुम किस सुबह का इंतजार कर रहे हो?  ...