नदीकिनारी गाव हिरव्या कोकणी इवले
नाही दिसणे दाखवणे गर्द झाडीत लपले
दाट करवंदाची जाळी काही नारळ पोफळी
आंबा फणसाची कुठे स्वारी ऐटीत बसली
लाल मातीने तिथल्या पाय माझे रंगवले
ओढ्या डोहानी असे नित्य जगणे शिकवले
भोळी ठाकर प्रेमळ उभे उद्दाम कातळ
घर तिथले प्रत्येक माझे अजून आजोळ
पूर बेफान तिथला माझ्या नाचतो नसात
वेग तुफान वा-याचा सळसळतो श्वासात
हिरवी भाताची खाचर मंद वा-याने हाले
पाटी झुळझुळते पाणी गाणे मनात फुले
देह वाहतो मी इथे पोट भरत्या जगात
गाव स्मरतो सदैव माझ्या व्याकूळ मनात
विक्रांत
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा