शुक्रवार, २५ एप्रिल, २०१४

रामराया...


तुझ्याविना जगण्याचे    
बळ दे रे रामराया
तुझा भक्त म्हणविण्या
धैर्य दे रे रामराया ||१||
जीवनाचा प्रवाह हा
मिळतोय सागराला
क्षुब्ध त्या गलबलाटी 
स्थैर्य दे रे रामराया ||२||
सांभाळीले कड्यावरी
न बोलविता झेलले
तो तुझा स्पर्श सुखाचा
पुन्हा दे रे रामराया ||३||
मरण्याचे भय नाही
पुन्हा जन्म असो नसो
तुझे प्रेम अंतरंगी
फुलू दे रे रामराया ||४||


विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

गुरुवार, २४ एप्रिल, २०१४

होती इथेच कधी ती





होती इथेच कधी ती
घरकुली चंद्रमौळी
दारास तोरण अन
ओढाळ विरह डोळी

अजुनी श्वासात माझ्या
गंध धुंद दरवळे
मृदूल स्पर्श हळवा
देहावरी घुटमळे

चांदण्यात विणली ती
स्वप्ने कुठे हरवली
हाती हाताने रेखली
रेषा कुणी मिटवली

पेरली आग ह्रदयी
जाग कुणी ही आणली
घुसमटे प्राण आणि 
स्वप्ने जळुन गेली

असा भाग्यहीन का मी
माझे मलाच कळेना
चुकली वाट कुठली
मज शोधूनी दिसेना  

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

सोमवार, २१ एप्रिल, २०१४

धुपाची धुंदी ...





धुराच्या लोटात
धुपाची धुंदी
पाजळला प्रकाश
डोळियांच्या वाती |
दुमदुमला ध्वनी
रंध्रा रंध्रातुनी
विरघळलो मी
ॐकार होवुनी |
साऱ्या आसमंती
फुलोरा पर्वती
धुंदावला श्वास
भ्रमराच्या गती |
म्हणावा शून्य  
आकार प्रचंड
अंधार कराळ
वा प्रकाश चंड |
अहो देवराया
सावरा सावरा
कल्पांती उदक
नयनात आवरा |


विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/


रविवार, २० एप्रिल, २०१४

गडणी ..




सावळी सुंदर गडणी खुळी
कारुण्य डोह सावळ्या डोळी
तरीही धडाडे कडक बिजली
तडफ करारी जगाने पहिली
तिजला काही सांगण्या जावे
अवघे असते आधीच ठावे
विचारू जाता कुठले कोडे
खट्याळ बोल भूलीस पाडे
जरासी अल्लड तरीही गंभीर
नीटस बोलणे तेज तर्रार
अलिप्त अजाण सावध सुजाण
विश्वासू सदैव मैत्रीण सुजाण  

विक्रांत प्रभाकर

शनिवार, १९ एप्रिल, २०१४

घटस्फोटाच्या रात्री ..




नक्कीच ती सुखात असेल
त्याला उगाच वाटत होते
कडवट ओठ सिगारेट धूर
दीर्घ हवेत सोडत होते
आता हक्क त्याचा तिच्या
कशावरही उरला नव्हता
येणे जाणे जगणे तिचे
काही फरक पडणार नव्हता
एक कागद एक सही
सारे किती पटकन झाले
वर्षानुवर्ष गरळ साठले
क्षणात शाईमधून झरले
ओ हो सुटका झाली शेवटी
त्याची तिची आणखी कुणाची
छती दाटल्या धुम्र अभ्राही
आज नव्हती घाई निघायची
तरीही पोकळ, पोकळ पोकळ
एक रितेपण दाटले होते
ओझे आले का ते गेले  
त्याला अजून कळत नव्हते

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/





वृक्ष वंश उच्छेद

वृक्ष वंश उच्छेद ********* जळताच झाड मन विद्ध होते  तोडताच झाड मन कळवळते  एकेक झाडात लक्षावधी जीव  राहतात प्रेमाने करुनिया गाव  ...