तुझ्यातले माझे पण

तुझ्यातले माझे पण
***************

तुझ्यातले माझे पण
तुजला कळत नाही
परागांचे येणे जाणे
सुमन जाणत नाही

दिखाव्याचे शब्द नाही
नाही तर्क काढलेला
जगण्याने जाणलेला
अर्थ मनी उमटला

हासताच हासू तुझे
माझ्या ओठांवर येते
रडता तू अश्रू तुझे
गालावरी ओघळते

काय सांगू सखी तुला
तू माझी कोण आहे
श्वासातील लय माझा
व्यापलेला प्राण आहे

जगण्याला खोलवर
जपणारी भूमी आहे
आसमंती झेपवण्या
देणारी तू उर्मी आहे

© डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

हनुमान

हनुमान
*****

हनुमान तिथे रामनाम
अन नाम तिथे श्रीराम ||
हनुमान तिथे जयघोष
हरतात कलीचे दोष ||
समर्पण तिथे हनुमंत
ज्ञान भक्ती मूर्तीमंत ||
स्मरा सदैव रे हनुमंत
राम अवतरेल हृदयात ||
सदैव सोबत वायूसुत
करतो रक्षण संकटात ||

© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

अंकुरल्या बीजा दत्ता

अंकुरल्या बीजा दत्ता

मातीचा आधार देई

हिरव्या स्वप्नास दत्ता

सत्याचा आकार देई

घेणे देणे सारे तुझे

मागतो मी उगा जरी

इवलाले बोल काही

झुलू दे रे पानावरी

येतील ती फूल काही

वाहिल रे तुज पायीं

तुझे सारे तुझ्यासाठी

वाहण्याचे सुख देई

अनसूया नंदना रे

माझे बोल कानी घेई

पालट रे दुःख लेख

लिहिलेले भालावरी

तापलेल्या उन्हामध्ये

सावलीचा हात धरी

धुमाकूळ वादळात

आधाराचे छत्र होई

देणे तुझे सारे जरी

मज मान्य आहे देवा

तुझ्याविना मागू कुणा 

विक्रांता या पदी ठेवा

 © डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

तुझ्या पाखरांचे थवे

तुझ्या पाखरांचे थवे 
माझ्या गावी नाही आले 
नभ मेघाविन माझे 
चोचा पाणी न राहिले 

कैसे बोलावू तयाला 
काय खाऊ पिऊ घालू
माझी रिकामी कणगी
खोटे किती काय बोलू 

सांग तुझिया पाखरा 
व्यर्थ सोस माझा केला 
जीव लावून दुःखाला 
जन्म विरही वेचला 

त्यांच्या रुपेरी पंखांचे 
वेड होतेच मजला 
मधु गायन कानात 
जीव होता वेडावला 

सुन्या माळाचा आकांत 
आता उरे जीवनात 
स्वप्न ऋतूचे जळले 
काही अजून मनात

© -डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
 कवितेसाठी कविता ब्लॉगस्पॉट. डॉट. इन

सापड रे !!

सापड रे!!

 त्याच त्याच जीवनाची
तीच तीच बाराखडी
त्याच त्याच रुळावर
धावे तीच रेलगाडी

तोच तोच शब्द अन्
तोच तोच भाव खेळ
त्याच त्याच संवेदना
तोच भैय्या तीच भेळ

तेच पोट भरणारे
बससाठी धावणारे
उलटते पान आणि
कळे वर्ष सरणारे

चाकोरीचा  बंदीवास
ओळखीचा "माझा" भास
नाव गाव जपलेले
म्हणतो अस्तित्व त्यास

सोडविता शोधतांना
शोधणेच झाली वाट
सापड रे कुणा म्हणू
डोळ्यावरी माझा हात

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

ज्ञानदेवा !!

ज्ञानदेवा !!

माझिया मनीचा

पुरवावा हेत

मिळो तुझी प्रीत

ज्ञानदेवा ||

सरो माझेपण

अवघे कळून

सदोदित होवून

तूची रहा ||

अमृत सिंचन

देई अनुभव

तन मन भाव

मावळून ||

येणे परतून

घडू नये पुन्हा

गिळून करुणा

टाको मज ||

विक्रांत पाहतो

मिटूनिया डोळा

सुखाचा सोहळा

अंतरात  ||

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

काही कथा

कथा

साऱ्याच कथा जीवनाच्या
कधी नसतात यशोगाथा
साऱ्याच पौर्णिमा नभातल्या
न दावतात प्रकाश वाटा

काही अडतात अडखळतात
मुक थांबतात सुन्या कडेला
काही हरतात पथ सोडतात
हरवून जातात आडवाटेला

त्या हरवल्या प्रवाशाची
खंत काळ पुसून टाकतो
शिशिरात होते पानगळ
वृक्ष तटस्थ उभाच राहतो

कोण जगतो काय कशाला
ज्याचे असते श्रेय तयाला
मनातील या क्षण जगताला
अर्थ नसतो इथे असण्याला

सारे घडते कळल्यावाचून
विश्व चालते ठरल्यावाचून
लहरी मधून लहर जन्मते
लहर जाते लहरीत हरवून

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in