गुरुवार, ६ नोव्हेंबर, २०१४

उंचावरून




उंचावरून जग हे
किती वेगळे दिसते
वेड्या वेंधळया मुंग्यांचे
जणू वारूळ वाटते

सैरावैरा धावणारे
अन्नासाठी मरणारे
दैवाधीन पराश्रित   
जीवन सारे वाटते

पुन्हा खाली येणे नको
पुन्हा मुंगी होणे नको
मन मनास म्हणते
मज ते असणे नको

निळे विशाल आकाश
मनामध्ये उतरते
पुसलेल्या फळ्यागत
अस्तित्व होवून जाते

विक्रांत प्रभाकर




बुधवार, ५ नोव्हेंबर, २०१४

श्री प्रेमदेवता





खूप दिवसांनी
भाग्य विनटला
दिस खरोखर
कारणी लागला

खूप दिवसांनी
पाहिले सखीला
अन चैन माझ्या 
जीवास पडला

तोवर उगाच
पाहत वाटेला    
तसल्ली दिधली      
व्याकूळ जीवाला

भाग्य बरसले
सुख उमलले
प्रसन्न जाहले
मन कोमेजले

तसे मना तर
ओढ लागुनी
बसलोच होतो  
उदास होवुनी

जणू तप तेच     
होवून पूर्णता
अवतरली ती
श्री प्रेमदेवता

विक्रांत प्रभाकर

...जिंदगीचा लोच्या....






तसा तर जिंदगीचा
लोच्या साऱ्या झाला आहे
इस्त्रीचे कपडे वरी
रंग विटलेला आहे

सक्तीचीच पोटभरू  
चिटकवली नोकरी
बळे सांभाळतो नाती
बांधलेली व्यवहारी

उपाशी मरण्याहून
हे सुद्धा वाईट नाही
पोट भरणे म्हणजे
पण जिंदगानी नाही

फेकायला हवे तेच
अविभाज्य झाले आहे
जीवनाने म्हणा जणू
कि गुलाम केले आहे

किती मारू रोज रोज
तेच तेच सात फेरे
बांधलेली गाठ आहे
मानुनिया उगा खरे

सुटकेचा मार्ग बंद
गाव गल्लीचा तुरुंग
छाती काढून चालणे
करणे मुक्तीचे सोंग

आणि काही करू जाणे
असते बंड फसणे
गळ्यामध्ये फास अन
फळीस दूर लोटणे



विक्रांत प्रभाकर






वृक्ष वंश उच्छेद

वृक्ष वंश उच्छेद ********* जळताच झाड मन विद्ध होते  तोडताच झाड मन कळवळते  एकेक झाडात लक्षावधी जीव  राहतात प्रेमाने करुनिया गाव  ...