***************
माझे हे क्षितीज
असे पश्चिमेचे
सखये क्षणाचे
रंग धुंद ॥
उधळतो परी
रंग तुजवरी
प्रकाशाच्या सरी
होऊनिया ॥
तुझी गौरकाया
सोनियांची होता
चुंबतो मी माथा
वारा होत ॥
अशी ये किनारी
सावरीत केस
उधाणत हास्य
लाटांवर ॥
कण किरणात
तुज सांभाळून
घेईन झेलून
पापण्यात ॥
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा