माझे उनाड जगणे
नाही कळत
कुणाला
पारा पडला
मातीत
येतो कधी का
हाताला |
हाय लागता कुणाची
तडा बिलोरी
काचेला
कसे पाहावे
स्वप्नांना
मीच दिसेना
मजला |
भास होतात उगाच
स्वर्ग चौकोनी
सजला
हात लावता तयास
दिसे अंधार उशाला
|
असे आखीव रेखीव
पथ फुलांनी
सजला
जाय वनांतरी
दूर
कुणी परत न आला
|
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा