सुटले सारे मन विटून
जुने भोगणे गेले विझून
यांत्रिक स्पर्शे देही रसायन
तरीही धावते कळल्या वाचून
तुटल्या फुटल्या जीवा हवेपण
ठेवे जखडून मागितल्याविन
जातोय हरवून श्वास संपून
अतृप्त तरीही अजून जीवन
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
जेव्हापासून कळले मजला कि जीवनाचे नाव मरणे आहे . डोक्यास बांधून कफ़न मी ,त्या मारेकऱ्यास शोधतो आहे. (अनुवादित)
होशील दत्ता ********* कुणासाठी होशी दत्ता तू रे देव स्वीकारशी भाव हृदयीचा ॥१ कुणासाठी होशी दत्ता तू रे बाळ कृपाळ प्रेमळ लीलाधर...
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा