जीवनयोग

पान हलते फुल डोलते

माझ्या कानात हळूच सांगते

नुसत्या जगण्यात मजा असते

वारा हलतो धूळ उडवतो

गिरकी घेत अलगद म्हणतो

माझी चिंता मी न वाहतो

ढग जमतो पुन्हा विरतो

खेळत रंगात मला बोलतो

हरेक क्षण नवा असतो

पाणी वाहते उसळी मारते

भोवरे फिरवत हळू बुडबुडते

मी न थांबते जीवन जाणते

विक्रांत प्रभाकर

http://kavitesathikavita.blogspot.in/