मिट्ट काळोखात वर आकाशात
पूर्णचंद्र झळकत होता .
पिवळा पांढरा रंग त्याचा
शुभ्र प्रकाश झिरपत होता .
मनात माझ्या खोल आत
काही जागवत फुलवत होता.
पाहता पाहता चंद्र नभात
मी मला सोडून दिले.
किरणांच्या झोक्यावर मग
मी पण माझे हरवून गेले .
कुणास ठावूक किती वेळ
मीच चंद्र झालो होतो.
प्रकाशात अन् स्वत:च्या
चिंब निथळत उभा होतो .
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा