डॉ .माडी शेट्टी ( श्रद्धांजली )

डॉ .माडी शेट्टी ( श्रद्धांजली )

*************

चिमटीत धरून विल्स

ओढायचा कधी तो  

अन् दु:ख अनामिक

फुंकायचा कधी तो .

कधी असे वागणे की

वाटायचा बेछूट तो

कधी बोल ऐसे की

जीवी जाई खोल तो

चालणे तंद्रित असे    

की तरंगे हवेत तो

कामात घुसे  खोल

पण कामात नसे तो

हेल काही दक्षिणेचे

कोरुन ओठात  तो

सहजी आव सर्वज्ञेचा  

असे क्षणी आणत तो  

तीस वर्ष पाहून ही

नव्हताच माहित तो  

अपना होस्टेल मधील  

शेजारी जरी माझा तो

वेगळेच जगणे त्याचे

वेगळेच दु:ख होते

वेगळेच वागणे अन

मरण हि वेगळे होते

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

गिरनार

गिरनार 
******

अहा दाटला हा 
भक्तांचा सागर 
एकेक अपार 
पुण्यराशी 

करतात घोष 
प्रेमी चालतात 
तुझिया दारात 
रात्रंदिन 

जय गिरनारी 
मुखी म्हणतात 
धुरीण होतात 
पुण्यपद 

दाटे घनदाट 
कृपेची स्पंदन
होय हरवणं 
नाद लयी 

जन्मो जन्मांतरी 
येई बोलावण 
घडते चालण
यया स्थानी

 किती एक साधू 
दाटले विरागी 
चालले बैरागी 
तुजसाठी 

जटाजूट कुणी 
भस्म  पांघरले 
लंगोटी ल्यायले 
फक्त कुणी 

किती वेशभूषा 
किती एक माळा
भक्त गोतावळा 
लक्षणीय 

जाहलो मी कण
तयाच्या इथला 
देह हा खिळला 
जणू काही 

घडली ही यात्रा 
ऐसी अद्भुत 
सवे अवधूत 
नेई मज  

पाहतो विक्रांत 
मनात बसून 
डोळे हे मिटून 
पुन्हा सारे

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
*****

मागणे

मागणे

मागावे ते काय
तुज दयाघना
मागणा-या मना
करी तुझा

मागण्याचा सोस
मिटणार कधी
मागणे ही व्याधी
पुरे झाली

मागीतले धन
आयु आरोग्य ही
अंत तया नाही
काही केल्या

मागावे मी तुज
हरवून सारे
ऐसी बुध्दी दे रे
दयाघना

मागणे  शब्दही
जावो हरवून
अर्थ  मावळून
पुर्णपणे

बघ घडतेची
पुन्हा हे मागणे
उगा  उगे पणे
राहे मग

विक्रांत दत्ताचा
मौनी हरवून
गेला विसरून
मागणे ते

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

दत्त बडवीत होते

 दत्त बडवीत होते 

***************

सुटलाच गंध शेवटी 

ते झाकले प्रेत होते 

उडणे कफन हे तर 

केवळ निमित्त होते 

का मारतोस चकरा

तिथे कुणीच नव्हते 

होणार शेवटी काय 

तुजला माहित होते

नेहमीच आड वाटे 

फसवे भूत असते 

करण्यास वाटमारी 

 सारे सभ्य जात होते

जग गोजरे दुरून  

आत जळत असते 

देण्यास मिठी तू जाता 

मूर्ख फसगत होते

रे रडसी तू कशाला 

झाले ते होणार होते 

तू मान मनी सुख की 

दत्त बडवीत होते 

विक्रांत जग असे का 

सांग कधीच नव्हते 

ओपून उरात खंजर 

मित्रही हसत होते

अजून प्याला रिता हा

मागतो विश्वास खोटे 

त्या सजल्या बाटलीत

विष काळकूट होते

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

कुरुक्षेत्र

कुरुक्षेत्र
******
उभारली ध्वजा
अगतिक प्रजा
पहातसे मजा
सूत्रधार ॥
झाले डावपेच
सावध चतुर
होताच फितूर
आप्त मित्र ॥
कोण फसवितो
कुणाला  कळेना
होवून वंचना
असे कुणी ॥
कुणा मिळे काय
आम्हा त्यांचे काय
जगण्या उपाय
तोची जुना ॥
हा तो युगोयुगी
चालतसे खेळ
जमविणे बळ
कुरुक्षेत्री ॥
दत्ता हे कुणाचे
असे रे प्रारब्ध
विक्रांत निशब्द
त्याच्या पुढे ॥
****
 © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

नको आढ्यता

नको आढ्यता

*************

पुरे झाली आता 

दिलेली तू सत्ता 

करी पुन्हा छोटा

मज दत्ता

नको नको ऐसे 

बसवू आकाशी 

राहू दे पायाशी 

सदोदित 

नको रे उपाधी 

नको यातायाती

पडणे संकटी 

भक्ती हीन

करी तुझा दास 

इवला जगात 

आढ्यता मनात

नच यावी 

सुटो हलकेच 

संसाराच्या गाठी 

भक्तीचिया काठी

वस्ती व्हावी 

पाहतो विक्रांत 

हेच एक स्वप्न 

दत्त पदी जन्म 

 जावो सारा

 © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

*--**

देई सानपणा

***

देई बा श्री दत्ता 

मज सानपण

ठेवी पांघरून 

नगण्यत्व .

देई साधू संग 

देई भक्तजन 

त्यात मिसळून 

राहू दे रे 

करू नको दत्ता 

आगळा वेगळा 

हाती घेतलेला 

राजदंड 

करू नको स्वामी 

अज्ञानी जनाचा 

जयाला देहाचा 

सोस फक्त 

उडो आभाळात 

मनाचे पाखरू 

निळ्या गहिवरू 

सदा राहो  

विक्रांत कृपेचा 

मागे तव हात 

वाढी अहं ज्यात 

नको ते रे

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

**