पश्चिमेचे क्षितिज.

***************

माझे हे क्षितीज

असे पश्चिमेचे

सखये क्षणाचे

रंग धुंद ॥

उधळतो परी

रंग तुजवरी

प्रकाशाच्या सरी

होऊनिया ॥

तुझी गौरकाया

सोनियांची होता

चुंबतो मी माथा

वारा होत ॥

अशी ये किनारी

सावरीत केस

उधाणत हास्य

लाटांवर ॥

कण किरणात

तुज सांभाळून

घेईन झेलून

पापण्यात ॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

पाहता पाहणे

पाहता पाहणे

स्वरूपाचे कोडे

ध्यास लावी जिवा

परि मन कावा

आड येई ॥

याचक्षणी इथे

कळे आहे मुक्ती

पाहण्याची युक्ती

सापडेना ॥

चाले झटापट

मनाची मनात

धुळीचा लोटात

अंध दिशा ॥

चतुर चित्ताचे

चालले गुर्‍हाळ

द्वैताचे पाल्हाळ

संपेचिना ॥

पाहा रे विक्रांत

वळूनी मनात

सांगतो श्री दत्त

पुन्हा पुन्हा ॥

पाहता पाहणे

केवळ उरू दे

पुढचे ते पुढे

मग पाहू.॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

मुक्ती

मुक्ति

डोईवर हात

ठेवूनिया मुक्त

कुणी काय होत

ध्यानी घे रे ॥

तुझे तुझे आहे

चावण्याचे अन्न

करणे पोषण

देहाचे या ॥

चालायचे दूर

आधी पायावर

उभा राही बरं

धडपणे ॥

नाथांचिया खुणा

घ्याव्यात जाणून

द्यावे ओवाळून

सारे काही ॥

विक्रांता कळले

शहर टाकले

क्षितीज दिसले

मनोहर ॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

भेटीचा सोहळा

भेटीचा सोहळा

भेटीचा सोहळा

जाहला आगळा

चंद्र वितळला

डोळीयात ॥

बाहुत भिजला

शरद कोवळा

दवात न्हाईला

सोन सुर्य ॥

जिवाचा जिव्हाळा

पाहिले तुजला

मेघ हा इवला

कोसळला ॥

जणू जीवनाचे

दान ओघळले

पापण्यात आले

दाटूनिया ॥

याच मी क्षणाचा

राहावा सदाचा

तुझिया श्वासाचा

गंध होत ॥

भान जागृतीचे

न यावे जगण्याला

जन्म हरवला

जावा इथे ॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

मन

मन

मनाचे बंधन

मनाचीच मुक्ती

जगण्याची सक्ती

मनामुळे॥

मनाचीच मूर्ती

मनाचाच देव

उभा तो सावेव

गाभाऱ्यात ॥

मनाचीच माती

मनाचा आकार

घडला साकार

चतुर्भुज ॥

मनाचे बिंदूले

मीपणे सजले

जगत हे झाले

अंतर्बाह्य ॥

मनाच्या संकल्पी

शुन्यात प्रवेश

सुटुनिया वेस

गावाची या॥

मनाचा आधार

घेवून विक्रांत

मनाचे स्वगत

ऐकतसे ॥

ऐकता ऐकता

मीपण जाणले

जाणणे उरले

शब्दातित ॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

सुख पात्र

सुख पात्र 

******
सुखाचे हे पात्र 
भरे काठोकाठ 
आनंदाची वाट 
सापडली ॥

होते हरवले 
काही सापडले 
मनी प्रकाशले 
चांदणे या ॥

आता वाहू दे रे 
घर दार सारे 
सरिता मी झाले 
सागराची ॥

राणी मी क्षणाची 
सम्राज्ञी विश्वाची 
गती जगण्याची 
आकळली ॥

प्रकाशाचे दान 
झिरपले देही 
भरूनिया जाई 
जगत्रय ॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
http://kavitesathikavita.blogspot.in

तुझे प्रेम

तु़झे प्रेम

*******

तुझ्या प्रेमाने तुडुंब भरलेले

अनंत लहरींनी उचंबळून आलेले

हे अथांग गर्द निळे सरोवर

लाख यत्न करूनही मज नाकारता

येत नाही कधीच

तुझी अविरत आकांक्षा

तुझी सर्वव्यापी मनीषा

जड करते माझे प्रत्येक पाऊल

होतो बंदिस्त  तुझ्या डोळयात

अन् मला पुढे खरच

जाववत नाही कधीच 

तुला अन् मलाही न कळणारा

हा विलक्षण खेळ खेळत राहते मन

घेऊन तुजला कुशीत स्मृतीच्या

पुन्हा पुन्हा कसे राहते ते मज

कळत नाही कधीच

तुझे थोपवणे अन बोलावणे

तुझे थांबवणे वा साद घालणे

हसणे पाहाणे बोलणे

गुढ अस्पष्ट कुजबुजणे

वा कधी मज टाळणे

हे सारे जीवघेणे बहाणे मी

विसरत नाही कधीच 

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in