दत्त स्मरा

दत्त स्मरा
***
करुणा कृपाळ
निर्गुण निर्मळ
भक्ताशी प्रेमळ
अवधूत ॥

ऐसा अवतार
नसे धरेवर
तया पदावर
लीन व्हावे ॥

ऐहिक देईल
सुखात ठेविल
प्रारब्धा ठाकेल
आड सदा ॥

मुक्ती तर त्यांनी
धरिली हातात
वाट ती पाहात
मागण्याची ॥

म्हणूनिया त्वरा
करा करा करा
श्री दत्तासी स्मरा
सदोदित ॥

विक्रांत जन्म हा
दत्ताला वाहिला
म्हणून जाहला
निश्चिंत रे ॥

©डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http//kavitesathikavita.blogspot.in

म्हसोबा

किती तरी वर्ष  म्हसोबा 
उघड्यावरच बसलेला होता 
बाजेवर उघडबंब बसणाऱ्या 
सोनबा आजोबांसारखा 

रस्त्याच्या टोकाला 
त्यांच्या तिठ्यावरती 
जणू तिथून तो सगळ्या  
गल्लीवर नजर ठेवत होता  

दरवर्षी भेटायचो  मी त्याला 
मे महिन्यात सुट्टीत 
आजोळचा माझ्या तो 
एक अविभाज्य भाग होता 

रणरणत्या उन्हात 
तापून निघायचा 
धुवांधार पावसात 
चिंब भिजायचा 
नेहमीच तरतरीत 
अन् तेज तर्रार दिसायचा 

नाही म्हटलं तरी 
त्याची थोडी भीती वाटायची 
लाल शेंदरी रंग फासलेला 
नाक डोळे नसलेला 
भला थोरला देव होता तो 

कधी कधी दिसायचे 
त्याच्याभोवती लिंबू कापलेले 
कुंकवात भरलेले 
कधी ताजे पिवळे जर्द 
अख्खे बाजारातून आणलेले 
 पण कुणीही त्याला 
हात लावायचा नाही 

तर कधी असे नैवेद्य 
गव्हाची दामटी  
वर भातवरण असलेली 
संध्याकाळी दिवा अन् 
दिसे उदबत्ती पेटलेली 

रात्रीच्या अंधारात 
कधी कसाई वाड्याच्या 
रस्त्यावरून यावे लागले की
दुरूनच म्हसोबा दिसायचा 
किती धीर वाटायचा
जणू म्हणायचा 
"जा रे बिनधास्त मी आहे"! 

म्हसोबाच्या गोष्टी 
पराक्रम पुराणकथा 
कधीच कुणी सांगितल्या नाही
पण तरीही म्हसोबाला
 नमस्कार माझा कधी चुकला नाही 

अलीकडेच खूप वर्षांनी गेलो होतो 
आजोळच्या त्या जुनाट गल्लीत 
खूप काही बदलले होते 
आजी आजोबा दोन्ही मामा 
काळाच्याआड गेले होते 
डौलात उभी असलेली 
समोरील बिल्डिंग
आणि ते मोठे वाडे 
धुळीत मिळू पाहत होते 

जाता जाता कोपऱ्यावर 
पुन्हा म्हसोबा मला भेटला 
कुणीतरी म्हसोबावर 
छप्पर बांधले होते 
अचानक म्हसोबा मला 
खूप केविलवाणा वाटू लागला 
त्याचे ते आकाशाचे छत
जणू काही  हिरावून घेतले होते 
त्यांची ती उन्हाची वस्त्र प्रावरण 
अंगावरची कुणी काढून घेतली होती 
आकाशा एवढा म्हसोबा 
अचानक दोन फूट झाला होता 

क्षणभर थबकलो 
उगाच उभा राहिलो 
ओळखीच्या त्या शिळेमधून 
मला एक  परिचित स्मित जाणवले 
जुने आपले कुणीतरी भेटले असे वाटले 
त्या त्याच्या ओळखीने 
मग मीही मस्तक खाली झुकवले 

त्याक्षणी तिथे 
आजीने आजारपणात केलेले 
अन फेडलेले अनेक नवस 
तिच्या आशीर्वादा सकट 
माझ्या डोक्यावरून 
हात फिरवून गेले 
जणू माझे आजोळ 
त्या म्हसोबा मधून  
माझ्यासमोर प्रगट झाले  
ते क्षण बालपणाचे  
तिथेच कुणीतरी  
होते कोरून ठेवले

अन म्हसोबा असे पर्यंत
ते तिथेच राहणार होते 

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

साथी

साथी ।
.....   .. . 

दत्त माझा साथी
जीवाचा सोबती
बसवितो घडी
जीवनाची ।।

दत्त दावी मार्ग
हरता उपाय
सारुनी अपाय
आड आले ।।

दत्त आधी व्याधी
पेलून धरता
प्रारब्धी चालता
महावैद्य  ।।

दत्त आवरून
मोह भोवऱ्यात
आणून सोडत
सुखरूप ।।

दत्त महाराज
सुखाचे आभाळ
प्रेमाचा सुकाळ
सर्व काळ ।।

काय सांगू किती
गाऊ त्यांची कीर्ती
आसवांच्या लोटी
विक्रांत हा  ।।


 © डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

भेटली मजला अशी

भेटली मजला अशी
*****************

भेटली मजला अशी
धुंद गंध होऊन तू 
सारेच आकाश माझे
गेलीस भारावून तू

मागणी नव्हते कधी
माझे फुलल्या ऋतुला
नव्हतेच हाती घेणे
कधी वा इंद्रधनूला

पण ते सारे मज का
आता हवेसे वाटते
तुझ्या आतूर डोळ्यात
का विश्व सारे सजते

लोक म्हणती कशास
प्रेम मज ते कळले
स्पर्श चांदण्यांचे माझ्या
गात्रात या उतरले

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

बोलायचेअसुनहि

बोलायाचे असूनही
*************:
बोलायाचे असूनही
बोलणे ते होत नाही
झेलायचे असूनही
ऋतू हाती येत नाही

ते फुलांचे रंग तुझे
 मज सोडवत नाही
 देही भिनलेला गंध
स्वप्न सोडवत नाही

 पांघरून तेच वेड
 मोहि चालतो मी धुंद
 हाय परी कुंपणाचा
 पथ येथे होतो बंद

पलीकडे तिच तुच
हरवून जीवनात
अन माझ्या  रिक्त हाती
येते धूळ ती उडत
, © डॉ.विक्रांत प्राभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

मी आहे कळतो ज्याला

मी मायेचा तो पुतळा 
जो जन्मा कधी न आला 
जणू तमाचा उमाळा 
घन अंधारी उठला

मी नटची  खेळातला 
राजा क्षणिक बनला 
डगमगत्या तख्ताला  
खरे म्हणून बसला

मी पारा काचेमधला 
जो बिंब रूप जाहला 
नसलेल्या असण्याला 
शून्यात सजवू गेला 

मी भूमी न आधाराला 
आकाश न व्यापायाला  
'"मी आहे" कळतो ज्याला
तो  डोळा जाणीवेतला 

 © डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

कफल्लक

कफल्लक

***********

प्राणात घुसणारे

गाणे

लिहावे म्हटले

श्वासात थिरकणारे

गीत

रचावे म्हटले

शब्दांची झिंग

काही

वेगळीच असते

पण कफल्लक

दारूड्यागत

मी फिरतोय

त्या 

मयखान्यासमोर

निरुपयाचे

ओझे घेऊन

कानात इतरांचे

रित्या होणाऱ्या

प्याल्याचे

खणखणाट ऐकत

अन माझ्या 

दोन्ही खिशात

भरलेल्या नाण्यांचा

केविलवाणा

खुळखुळाट चाचपडत

   

 © डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in