बीज

बीज रुजते 

झाड होते 

वर्षा मागून 

वर्ष जाते 

ऋतू येती 

आणि जाती 

बहर शिशिर 

उलगडती

जीवन पुढे 

जातच राहते 

कोण कुणा -

साठी थांबते

जया आरंभ 

तयास अंत 

वृक्ष कसा 

मग अपवाद 

कधी तुटतो 

तोडला जातो 

आकाश रिते 

सोडून जातो

होते इथे 

एक जीवन 

घर पक्षांचे

आणि गुंजन 

कुणा आठवते 

कोण विसरते

तेही काळा -

आड जाते 

नवे बीज 

दुसरे येते

त्या जागेवर 

हक्क सांगते 

नवा पसारा 

पुन्हा वाढतो 

फुलतो फळतो 

आणि सरतो 

ते आकाश 

तसेच साक्षी 

पुन: मातीच्या

बीज कुक्षी

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.