या दत्ताने

या दत्ताने

********

या दत्ताने माझी पार वाट लावली 

पुरी वाट लावली ॥ धृ ॥

व्याधी लावली पोटी व्यथा घातली 

भयभीत करूनिया गाठ मारली ॥ या दत्ताने 

शांती लुटली माझी निद्रा चोरली 

जागताना त्याच्यासाठी ऊर्जा आटली ॥या दत्ताने 

मजा सरली माझी चैन संपली 

रंजनाची साधने ती सारी हरवली ॥ या दत्ताने 

बायको  रुसली अन् पोरे दूरावली

देवासाठी अंतरात आग लागली ॥ या दत्ताने 

दुनिया लूटली  सारी युद्धही हरली 

तहाची ती बात मागे नच उरली ॥या दत्ताने

करो हवे तो ते सारे  जीव घेवू दे रे

भाळी नावे त्याच्या मी चीरी लाविली ॥या दत्ताने

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ .

शब्द पांघरावे

शब्द पांघरावे

*****

शब्द कशाला कुटावे 

अर्थ कशाला लावावे 

उराउरी का फुटावे 

नियमांच्या ॥१

भाव ओळीत आणावे 

मन मनात मुरावे 

आत काळीज हलावे 

वाचतांना ॥२

कधी व्यथा जीवनाच्या 

कधी कथा विजयाच्या 

कधी बाता गर्विष्टाच्या 

उमटाव्या ॥३

जेव्हा वाटते लिहावे 

तेव्हा सहज लिहावे 

अन शब्द पांघरावे 

निज येता ॥४

कवी म्हणा म्हणू नका 

मोठेपणा घेऊ नका 

परी भाव सोडू नका 

दाटलेला ॥५

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ .

स्मृती

स्मृती

*****

विझली चांदणी डोळीयात पाणी 

कशाला लिहिली देवा ही कहाणी ॥१

कैसा हा आटला प्राणदायी झरा 

श्वास हा कोरडा गळ्यात दाटला ॥२

आता कुणा सांगू गुज ते मनीचे 

विरुनिया जाती भाव या जीवीचे ॥३

ठाई ठाई भास स्मृती घरभर

कोरलेले येते नाव ओठावर ॥४

खांद्यावर साथ तुझिया प्रेमाची 

वाट पाहे कान अन् वाहवे ची ॥५

अजुनिया गाली तुझा मंद श्वास 

व्यापूनी तनुला तुझा प्रेम स्पर्श ॥६

सरले प्रेमळ मायेचे आभाळ 

उरले जगणे व्यर्थ होरपळ ॥७

अदृष्टाची दृष्ट लागली सुखाला 

तुझी स्मृती फक्त आता जगण्याला ॥८

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ .

स्व.लक्ष्मणराव गायकवाड (का कुणास ठावूक)

स्व.लक्ष्मणराव गायकवाड (का कुणास ठावूक)

*****************

माझ्या लहानपणीची अतिशय आवडती मावशी सती मावशी तिचा नवरा .

त्यांना देवाज्ञा झाली असे कळले .

अन जाणवले की 

अरे आपण गेली चाळीस वर्ष 

या माणसाला पाहिले नाही भेटलो नाही 

त्यांना नाही तर सती मावशीला ही

तिच्या मुलांनाही पाहिले आणि भेटलो नाही 

चाळीस वर्ष आपली मावस भाऊबहीण 

आपले कोणीच नाहीत

असे का झाले कुणास ठाऊक?

मी लक्ष्मणरावांना प्रथम पाहिले होते 

ते त्यांच्या लग्नातच घोड्यावर बसलेले 

डोक्याला बाशिंग बांधलेले 

मुंडावळ्या लवलेल्या रूपात

तो एकूणच रूबाबदार 

सरळ नाकाचा देखणा चेहरा असलेला 

लोभस माणूस होता 

तोंडात पान बहुदा कोरलेली मिशी 

एकदम तुळतुळीत दाढी 

कुठल्या राजपुत्र पेक्षा कमी दिसत नव्हता 

मला हा मावशीचा नवरा खूपच आवडला .

पण प्रत्यक्ष ओळख होणे बोलणे 

हे सर्व व्हायला किती जावे लागले 

पण खरी ओळख कधी झालीच नाही 

कारण कुणा न ठावूक ?

कुठे पुढे कळले 

ते त्यांना झालेले आजारपण 

त्यांच्यावर आजीने केलेला उपचारासाठी खर्च 

त्यांना मिळालेला पुनर्जन्म 

पुढे असेही कळले की 

ते मावशीला पाठवतच नाहीत माहेरी 

आम्हाला कुणालाच भेटायला  

का कुणास ठाऊक ?

मग मावशीही भेटायची खूप कमी होत गेली 

पुढे दूरवर लांबवर पुण्याच्या वेशीवर 

चंदन नगरला राहायला गेली 

तर मग हे काका कुठे भेटणार ?

पुढे काकानी टॅक्सी ड्रायव्हरचा पेशा स्वीकारला 

असे कळले ते पुणे मुंबई करायचे

आम्ही मुंबईला 35 वर्ष काढूनही 

क्वचितच ते आम्हाला भेटायला आले 

का कोणास ठाऊक?

.

पुढे आमची आई म्हणजे अक्का गेली 

तेव्हाही हे काका व सती मावशी 

कोणी सुद्धा भेटायला आले नाही 

किंवा कोणी सांत्वनाचे दोन शब्द पाठवले नाही पुढे आजीही गेली आजोबाही गेले 

नात्यातील मुख्य गाठीत सुटून गेल्या 

रस्ते वेगळे झाले होते 

राहुल राजश्री जयश्री गणेश यांचे 

लहानपणीची गोड चेहरे 

अजून आठवत आहेत मला 

ते जीवलग झाले असते पण तसे झाले नाहीत

का कोणास ठाऊक ?

झाडाच्या प्रत्येक फांदीचे 

एक वेगळे जग असते हेच खरे 

त्याची ती  पाने फुले फळे 

त्याच्या आधारावर  असतात

त्याच्या सत्तेतवर जगतात

आणि जर ती फांदी वेगळी पडली 

वेगळी झाली तर त्या फांदीवर 

फुललेली ती फळे फुले पाने 

ती ही वेगळी होतात दुरावतात .

तसेच काहीसे झाले होते 

लक्ष्मणराव गायकवाड अन् 

त्यांच्या कुटुंबीयांचे आमच्या सर्वांसोबत 

त्यांची  ती मुले कधी मोठी झाली 

त्यांची लग्न झाली त्यांची संसार फुलली

कळलेच नाही.

 

तशी मनात त्या मुलांची सती  मावशीची अस्पष्टशी स्मृती होती 

एक दोनदा भेटायचा प्रयत्न केला गेला 

पण तो सफल झाला नाही 

का कुणास ठाऊक 

काही नाती अशीच असतात 

जी  नियती कधीच जुळू देत नाही 

का कुणास ठाऊक?

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ .

माझी बहिण

माझी बहीण 

**********

लहानपणी मी तुला उल्लू बनवयचो 

आपला खाऊ भरकन खावून 

तुला लाडी गोडी लावायचो

अन् तुझ्या वाट्याच्या मिठाईवर

डल्ला मारायचो 

तेव्हा आपल्या हुषारीचा 

किती अभिमान वाटायचा मला

पण आता कळतेय 

तुला माझा आप्पलपोटी पणा 

माहित असूनही 

तो स्विकारून

तू द्यायचीय मला तुझा वाटा 

माझ्या हुशारीच्या अहंकाराला 

जरा ही न दुखवता 

किंबहुना त्याची दखल ही न घेता .

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ .

तमाचे पथिक

तमाचे पथिक

**********

कुठे धन अर्जित कुठे धन अनार्जित

सुखाचे अर्थ इथे कुणा न कळतात ॥१

ते संगीतात बेहोश होवून जातात

परी टेबला खालून सहज पैसे घेतात ॥२

ते समाजाची रात्रंदिन सेवा करतात 

परी टक्केवारीत हाथ ना आखडतात ॥३

त्याचे तर नाव थोर तो कैवारी दिनाचा 

किती पण आग्रह तयाचा तो पावतीचा ॥४

तो भक्त महान टेबलावरती भगवान 

बुद्ध महावीर कृष्ण व्यर्थंची संविधान ॥५

नाही हात जळत त्याचे नाही पापे फळतम 

नाही मन तळमळत  कशासही घाबरत ॥६

जाऊनिया देवाला ते सहज टक्का देतात 

हुंडीमध्ये पापाचे परिमार्जनच करतात ॥७

घनघोर होवून पूजा तो देव जागत नाही 

खरंतर त्यांनाही काही फरक पडत नाही ॥८

दार बंद घट्ट मनाचे तिथे काज ना प्रकाशाचे

अंधारात येती जाती पथिक अभागी तमाचे ॥९

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ .

 

भेट

भेट

*****

माझे शब्द तुला कळतीलच असे नाही 

माझे चित्र तुला उमजतीलच असे नाही 

त्यांनी फारसा फरक पडत नाही 

पण मग तेवढे एक काम कर 

स्वल्पविरामातील क्षणात 

दोन ओळी मधील अंतरात 

जरा वेळ थांब मला आठव 

अन् सापडलेला भाव मनात साठव 

दोन किनाऱ्यामधील सेतू 

तो कसलाही असू देत 

माती सिमेंट वाळू लाकूड लोखंड 

तो ओलांडणेच महत्त्वाचे असते 

किनारे मिळणे महत्त्वाचे नसते 

किनारी कधी मिळतच नसतात 

नाही का ?

पण सेतू ओलांडणे आपल्या हातात असते 

शब्द निरर्थ आहेत न कळू देत न वळू देत 

मी शब्दात असेलही वा नसेलही 

पण शब्द शून्यत्वाच्या अवकाशात 

नक्की भेटेल तुला

कारण तिथे तिसरे कोणीच असणार नाही

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ .